Een brede verkenning van een leven lang leren - ecbo

in deze sectie gaat op deze vraag in. In Organisatieleren in de regio: het belang van buiten naar binnen,
constateert Van Schoonhoven dat roc’s zich geconfronteerd weten met belangrijke vragen van
strategische aard. Wat wil de school voor de regio zijn? Waar kunnen regionale actoren de
instelling op aanspreken? Het gaat Van Schoonhoven daarbij niet om de vraag wat de school
concreet voor de regio wil doen, maar om de vraag hoe de instelling de samenwerking met de
regio organiseert en om de effecten van deze samenwerking op de organisatie. Wat daarbij naar
voren komt, is de spanning tussen de evidentie bij het management dat de strategische scope
van de organisatie moet veranderen en de onzekerheid over de aanpak waarmee deze
veranderingen zichtbaar zullen worden in het handelen van de organisatie; hoe wordt de
organisatie wat ze wil zijn?
ORGANISATIEONTWIKKELING EN LEERPROCESSEN
In de analyse van Van Schoonhoven bestaat geen lineair verband tussen organisatie ontwikkeling
(als respons op omgevingsveranderingen) en de leerprocessen van de leden van de organisatie.
Leren kan op verschillende manieren worden vormgegeven. De keuze voor een van die vormen
is afhankelijk van de rol die de instelling claimt: ‘schakel’ in de educatieve infrastructuur van de
regio óf – met andere (niet uit het onderwijs afkomstige) actoren – ‘speler’ in een regionaal
kennisnetwerk dat een ambitie deelt waarvoor partners op elkaar zijn aangewezen.
De keuze voor een van deze rollen werkt door in de verhouding van de instelling tot de
omgeving.
Van Schoonhoven stelt dat roc’s die regionale samenwerking interpreteren als middel tot het
versterken van hun positie in de educatieve infrastructuur. Dat zij zich in hun contacten met
andere organisaties zullen focussen op hun positie, het formaliseren van afspraken en op
beheersing van de uitvoering van die afspraken. roc’s die regionale samenwerking zien als kans
om een actief regionaal kennisnetwerk tot stand te brengen, realiseren zich dat het aangaan van
samenwerkingsrelaties de eigen organisatie niet onberoerd zullen laten. De samenwerking is er
niet op gericht er zelf beter van te worden, maar op het realiseren van een ambitie die voor elk
van de deelnemende organisaties afzonderlijk niet te realiseren is. De samenwerking is
gebaseerd op het delen van beginwaarden als vertrouwen en open verkenning.
193