Een brede verkenning van een leven lang leren - ecbo

Twee van de drie roc’s positioneren zichzelf als belangrijke schakel in de educatieve
infrastructuur in de regio (zie ook Tabel 4.1). Het derde roc streeft naar een rol als partner in een
regionaal kennisnetwerk; maar zo ver is men naar eigen zeggen nu nog niet. Roc I positioneert
zichzelf al wel als actieve partner in een regionaal kennisnetwerk.
OPSTELLING IN HET REGIONAAL NETWERK
De opstelling die men kiest in de interorganisatorische relaties verschilt. Roc’s I en III leggen het
accent op samenwerking met partners, bouwen aan vertrouwen en het gezamenlijk verkennen
van vraagstukken en mogelijke oplossingen. Bij roc II ligt het accent meer op het versterken van
de eigen positie, op het formaliseren en structureren van contacten en op het voeren van een
centrale regie.
DOORWERKING OP DE ORGANISATIE
De doorwerking van de ambities in de eigen organisatie verschilt niet sterk: alle roc’s hebben
ingrijpende structuurwijzigingen doorgevoerd, die als resultaat een ankerpunt vormen in de
organisatie voor het aangaan en doorgeleiden van omgevingscontacten. De locatie van dit
ankerpunt verschilt echter. Roc I kiest ervoor docenten een belangrijke rol te laten spelen bij het
aangaan en onderhouden van omgevingscontacten; op managementniveau wordt een en ander
aangestuurd door een directeur Onderwijs en een directeur Commerciële Zaken. Bij roc II is
gekozen voor een relatief centrerende aanpak door middel van een regisserende
managementfunctie Marketing en Relatiebeheer. Roc III volgde die centrerende lijn aanvankelijk
ook, maar heeft inmiddels het ankerpunt verplaatst naar de onderwijsteams; die zijn nu
resultaatverantwoordelijk voor de omgevingscontacten.
Ook zijn er verschillen in de mate waarin de veranderaanpak expliciet is. Bij roc I is dat in
redelijke mate het geval, in de zin dat men hier bij de start van het traject bewust heeft gekozen
voor een ontwerpgerichte aanpak en dat deze de laatste tijd is veranderd in een meer
ontwikkelgerichte benadering. Bij roc II en III lijkt in veel mindere mate sprake te zijn van een
bewuste keuze voor een veranderaanpak van het ene of het andere type.
243