Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 7: De duistere kant van Teledahn.
Het was natuurlijk zonneklaar wat mijn volgende stap nu moest zijn. In het verslag
van Douglas Sharper was te lezen geweest dat er op Teledahn bepaalde zaakjes
werden verricht die het daglicht niet konden verdragen. Er werden slaven gehouden!
Sharper had geprobeerd die informatie niet aan de DRC door te spelen, maar de
bazen daar schenen hiervan al op de hoogte te zijn. Wat ze echter niét wisten, was
dat Teledahn als een soort doorvoerhaven voor deze slaven werd gebruikt.
Het was niet moeilijk te verzinnen waar ik daarover wellicht meer informatie kon
inwinnen. Ik moest maar eens proberen om het luik in de hut alwaar men dit Tijdperk
binnentrad, te openen. Nu het water onder de hut
was weggepompt, kon ik vermoedelijk tot onderin
het inwendige van de reuzenboleet afdalen. Ik pakte
het oranje boek en raakte met mijn hand de foto aan
die het inwendige van de hut toonde.
Na een ogenblik arriveerde ik op de gewenste plek.
Ik liep even naar buiten tot op het metalen rooster
dat de hut omringde en tuurde schuin naar beneden.
Inderdaad was te zien dat al het water daar was
weggelopen. Weer binnen in de hut, bekeek ik het
zeshoekige rooster nader. Het lampje bij het
handvat brandde nu en zonder al te veel moeite slaagde ik er ditmaal in om het luik
te ontgrendelen en naar achteren te klappen.
Tussen de poten waarop de hut was gebouwd, was
een metalen ladder bevestigd. Voorzichtig liet ik mij
door het gat op deze ladder zakken en klauterde
naar beneden.
Al na een aantal sporten werden deze een tikje
roestig en ook glibberig. Logisch, ze hadden, wie
weet hoe lang, in het water gestaan. Ik liet mij
Het zeshoekige luik in de vloer is
nu moeiteloos te openen.
overspande, van een kleine drie meter in
doorsnede. Het gat werd omringd door een grote
metalen vloer, waarvan de delen aan alle kanten
afhelden richting dit gat. Even leek het dat mijn pad
hier dood zou lopen, maar al snel ontdekte ik dat
aan de rechterkant van het gat een andere metalen
ladder verder afdaalde. Het was hier beneden al
behoorlijk schemerig en het geluid van de zonneenergiemachine
klonk hier hol en erg gedempt door.
Keuze had ik niet. De andere routes liepen hier
dood en daarom moest ik in dat donkere gat verder
afdalen. Het speet mij wel dat ik geen zaklantaarn
bij mij had.
daardoor niet weerhouden en behoedzaam
klauterde ik verder. Het was een behoorlijke
afdaling en uiteindelijk kwam de ladder uit op een
langwerpig rooster, dat hier een wat kleiner gat
114
Het water rondom de hut is
inderdaad verdwenen.
Behoedzaam daal ik de metalen
ladder af.