Uru Kroniek - All Things Uru

geheimzinnige bewoner. Ik wendde mijn blik af.
Toch nieuwsgierig naar het uitzicht vanaf dit hoge punt, tuurde ik door een helder
stuk van het raam, maar wat ik daar zag, viel behoorlijk tegen. Het raam keek uit op
een saai stukje moeras en een paar rotsen. Het drassige water leek zich tot de
einder uit te strekken en zo was deze sompige plek toch een stuk groter dan het
aanvankelijk had geleken. Het was echter
waarschijnlijk dat het derde raam een fraaier uitzicht
had aan te bieden, want daar zou toch niet voor
niets die kijker opgesteld staan? Ik tuurde door het
apparaat en zag een hoekje van het moeras, alwaar
deze overging in heuvels en lage bergen. Aan de
voet van de heuvels was het water relatief helder,
wat kwam omdat een stroom vanuit de bergen zich
hier middels een waterval in de poel stortte. Al met
al werd het moeras dus tóch van vers water
voorzien, ondanks de gesloten dam. Snel ging het
uiteraard niet. Ik bleef even kijken totdat ik de zon
zag passeren, die nét boven de hoogste heuveltop
langs wist te scheren.
Vervolgens weidde ik mijn aandacht aan het bureau. Ervoor was een krukje in de
vorm van een poef neergezet. De stoffen bovenkant zag er een stuk helderder uit
dan het vloerkleed en toonde een achtpuntige ster, die in een ingewikkeld groenig
patroon was ingeweven. Ik ging zitten en liet mijn
blik over de vele voorwerpen dwalen die hier lagen
uitgestald. Linksvoor stond op een staak een
opgezet en half opengewerkt dier dat ik niet
herkende. Het leek een soort vis te zijn, maar dan
met pootjes, zoals een krab die heeft. Rechtsachter
ontwaarde ik een prachtige ganzenveer in een luxe
ogend potje, maar zo te zien was niet een gans de
leverancier van dit primitieve schrijfgerei geweest.
Het ding leek wel van D’ni makelij te zijn en dat gold
zéker voor het vreemde instrument dat daarnaast
lag. Was dit een helm, verrekijker of beide? Het ding
bevatte meerdere lenzen, maar ik kon niet bepalen waar het precies voor diende,
ook niet toen ik het aan alle kanten had bekeken. Je moest uitkijken met het
experimenteren met onbekende apparaten, dus ik legde het maar voorzichtig terug
op het bureau.
Verder lag het blad van de brede vensterbank
bezaaid met allemaal vellen papier. Op een flink
aantal daarvan waren schetsen gemaakt. Zo trof ik
er eentje aan van een van de
reuzenpaddenstoelen hier waaraan een katrol met
een emmer zat bevestigd. Interessanter waren
een vijftal schetsen die allemaal afbeeldingen van
‘Hij is veel groter dan dat ik ben’;
een understatement als de
verhoudingen goed zijn getekend.
een behoorlijk groot dier waren. Ik zag dat de
tekenaar op een schets de verhouding tot een
mens had getekend. Nou, dit dier was inderdaad
heel groot! Ten overvloede stond daarboven in het
86
De kijker biedt zicht op een
waterval, waarmee fris, helder
water het moeras binnenstroomt.
Op het bureau tref ik een paar
vreemde voorwerpen aan en een
hoop papieren.