Uru Kroniek - All Things Uru

Het donkerrode water was toch verder weg dan het
van boven gezien had geleken. Ik viel naar mijn
gevoel best wel een tijdje, zonder dat het oppervlak
merkbaar naderbij kwam. De rotswanden om mij
heen verdwenen en ik kreeg een wat weidser
uitzicht. Nu zag ik inderdaad een paar rotspunten
en –eilandjes beneden mij en vaag zag ik in de
verte de oevers van het meer. Daar bleef het bij,
want de rotspunten kwamen nu toch snel naderbij
en op dat moment kwam mijn reisschakelboekje in
actie. Met een gezoem schakelde ik weg. Een
ogenblikje later werd ik in mijn Relto neergezet, aan
de rechterrand van de vier totems. Althans, dat waren er nu nog maar drie. Het zuiltje
waar de Gahreesen totem had gestaan, was nu leeg. Maar er gebeurde meer. Er
klonk kortstondig een dof gerommel en even had ik het gevoel dat de hele rots
schudde, als bij een lichte aardbeving. In
het terrein tussen de vier zuiltjes, lichtte
de grond even fel op langs een grillig
verlopende lus. Zodra het licht na een
paar seconden doofde, zag ik dat er op
die plek een donkere streep op de
rotsbodem was verschenen. Ik liep er
heen en zag dat de lus geheel gesloten
was. Hij was maximaal twee meter breed,
maar minstens vijftien meter lang. Hij
begon precies tussen de twee achterste
Een lichte aardbeving doet Relto schudden en
langs een lus licht de grond even fel op.
341
Ik zie vaag een paar rotseilandjes
in het rode water, alvorens naar
mijn Relto te schakelen.
zuiltjes, liep midden tussen de vier
zuiltjes door en eindigde halverwege
tussen de voorste twee zuiltjes en de
ingang van het hutje. Merkwaardig… De stevigheid van de grond leek er niet onder
geleden te hebben en evenmin was de scheur diep, maar hij was onmiskenbaar
aanwezig. Wat was hier gaande? Je hoefde geen genie te zijn om te concluderen dat
deze gebeurtenis naadloos was gekoppeld aan het weer verwijderen van de totems
hier. Wat hier in gang was gezet, zou ongetwijfeld doorzetten, zodra ik mijn Relto van
de overige totems zou ontdoen.
Dat moest ik nu maar gaan doen. De tweede en laatste ‘moeilijke’ totem was aan de
beurt, die van Kadish Tolesa. Ik zou opnieuw mijn evenwichtskunsten op die lange
buis moeten uitproberen om in dat Tijdperk bij de Bahrodeur te komen. In mijn hutje
opende ik het Kadish Tolesa schakelboek en maakte wederom gebruik van de
reisboekenlegger, die mij in de kluis van Kadish Tolesa bracht.
Ik verliet de kluis, wandelde naar het begin van de buis die tot linksboven de
Bahrodeur doorliep en begon voor de tweede keer aan een voorzichtige overtocht.
Opnieuw was het lastigste punt het begin. Het was zaak om goed op de buis te
komen en was die hindernis eenmaal genomen, dan was het moeilijkste gedeelte
achter de rug. Zo ook nu. Na een geslaagde ‘op-de-buis-stap’ was de wandeling
daarover betrekkelijk eenvoudig. Toch was ik opnieuw blij dat ik, veilig en wel, op het
uitstekende portaaltje voor de Bahrodeur was aanbeland.
Daar aangekomen, ging het nu allemaal behoorlijk snel. Ik ging naar binnen en liet
mij meevoeren naar de Bahrogrot, waar nu een tweede plateau was uitgeschoven en