Uru Kroniek - All Things Uru

Mooi, dat was dat. Ik nam even de tijd om rond te kijken. Tot mijn verbazing zag ik
dat zelfs in dit grimmige milieu een aantal grassprieten uit de platte bovenkant van
het plateautje hadden weten te ontspruiten. Maar nu moest de tweede stap worden
uitgevoerd, die minstens net zo moeilijk leek. Ik
moest op de rotsstaak daar beneden zien te
springen. Hierbij kon ik mij niet simpelweg laten
vallen, ik zou dan regelrecht in de lavastroom
beneden terechtkomen. Nee, ik zou ook
voorwaarts moeten springen. En daarin zat juist
het probleem. De bovenkant van de rots was
nauwelijks groter dan dit plateautje en bovendien
min of meer langwerpig van vorm. De rotsstaak
Nu moet ik vanaf het plateautje op
die rotsstaak zien te springen…
was zo gesitueerd, dat ik bij een sprong vanaf
hier niet optimaal die lange zijde als uitloop kon
benutten. Ik zou dus na mijn landing vrijwel
meteen tot stilstand moeten komen, als een turnatleet van wereldklasse die na een
paardensprong of een rekoefening op de mat landt. Was dat niet teveel gevraagd?
Maar ik had geen keus… Proberen maar, en mijn reisschakelboekje bij de hand
houden!
Ik bleef zeker twee minuten op de rand van het plateautje staan, om mijn kansen in
te schatten. Nadat ik de afstand en het hoogteverschil goed in mij op had genomen,
was het duidelijk dat het een ‘ingehouden’ sprong moest worden, anders zou ik
sowieso over de verste rand kukelen. Ik ging op de uiterste rand staan en zette af,
onderwijl mijn rechterhand vlak boven mijn
opengeslagen reisschakelboekje houdend.
Zie je wel… de geringe zwaartekracht speelde
mij parten. Ik zeilde helemaal over de rots heen
en juist toen ik mijn hand op de foto van mijn
Relto wilde drukken om snel weg te schakelen,
besefte ik dat dit nog niet nodig was. Ik landde
namelijk veilig op een lager gelegen stuk rots,
maar nog wel ruim boven de lava, tussen de
Ik raak gevangen op een rotsrichel,
waarvan de open uiteinden slechts
een enkele reis richting lava bieden.
staak met de fumarool en de tegenoverliggende
rotswand van de lavaspleet in. Reden om mij blij
te maken, had ik echter niet. Ik zat gevangen op
deze, amper één meter brede en ruim twee lange
rotsrichel. De twee open einden boden slechts een enkele reis richting de lava en de
meters hoge, gladde en steile rotswanden aan
weerszijde, waren niet te beklimmen. Ik had zeer
weinig tijd nodig om het hopeloze van mijn positie
hier in te zien en schakelde daarom alsnog terug
naar mijn Relto.
Daar aangekomen, zag ik dat de boekenkast een
boek met een rode kaft rijker was geworden,
waarvan de rug van een soort bloemetjespatroon
was voorzien. Hij stond naast het paarse Kadish
Tolesa schakelboek. Ik pakte het rode boek en zag
dat dit – weinig verrassend – het schakelboek was
260
In mijn Relto is de boekenkast een
rood boek rijker geworden.