Uru Kroniek - All Things Uru

Bovenste delen
Ik ga nu niet naar boven, maar we weten dat de bovenste delen als cellen werden gebruikt.
Typische D’ni technologie – ze hadden een enkel schakelboek dat toegang bood tot alle cellen.
Omdat het gebouw altijd roteerde, was er een zeer gecompliceerd schakelapparaat en
tijdmechanisme gekoppeld aan het boek. Het tijdstip van schakelen zou bepalen tot in welke cel
de persoon zou schakelen. Uiteraard luisterde dit erg nauw.
Over schakelen gesproken. Dit hele gebouw roteert ook. Het lijkt erop dat de meeste bezoekers
op het pad kwamen vanaf de bron, hoewel er ook boeken waren die direct naar dit gebouw
schakelden. Dat moet wel zo zijn. Klaarblijkelijk gebruikten veel van hen ook het tijdmechanisme
om in speciale kamers te schakelen. Het lijkt erop dat er een ander nieuw ding is ontworpen en
gebouwd door deze lui. Een van velen, dat is wel zeker.
Ik vraag mij alleen af waar de belangrijkste ontwerplaboratoria waren? Of nog beter, waar
iedereen sliep of at?
Om met dat laatste te beginnen, misschien was dat helemaal niet nodig! Ik had al
bemerkt dat door dat heen en weer reizen tussen deze Tijdperken en mijn Relto, mijn
besef van tijd goeddeels verloren was gegaan. Vreemd genoeg ging dat samen met
een absoluut gebrek aan honger, dorst of slaap. Ik meende dat ook mijn
betovergrootvader daar hier en daar in zijn verslagen iets over geschreven had.
Verder begon ik nu toch ernstig te twijfelen of de plek waar ik als eerste in
Gahreesen was binnengekomen, namelijk via de schakeldoek op die steen in
Teledahn, wel in het kleinere gebouw ginds was geweest. Dat bouwsel had ik steeds
‘de gevangenis’ genoemd, maar gezien het feit dat dit bouwwerk grotendeels ín een
rots was gebouwd, werd dat toch twijfelachtig. Het begon er nu toch meer op te lijken
dat die cel waarin ik toen was geschakeld, niet ver onder het dak van dít gebouw was
gelegen. Achteraf bezien was het ook logischer dat juist het fort hier mede in gebruik
was als gevangenis en dat het kleinere gebouw ginds als opslagruimte werd gebruikt
en tevens de entree en de bezoekersruimte van de gevangenis hier vormde.
Ik legde het boek terug op de plek waar ik het had aangetroffen en maakte even een
plan de campagne. In deze vergaderzaal viel verder niets meer te ontdekken. Dankzij
het verslag van Simpson wist ik nu dat de drie andere ruimtes op deze verdieping in
dit gebouw waar ik nog niet was geweest, in principe identiek waren aan de drie hier.
Deze werden alleen door de andere partij, de ‘tegenstanders’ gebruikt. Het
onderzoek daar zou wellicht niet al te veel tijd meer in beslag nemen, maar wie weet,
zou ik daar nog een paar opvallende zaken aantreffen. Zo zou het bijvoorbeeld heel
fijn zijn als ik in de andere vergaderzaal op de
zevende reisdoek zou stuiten…
Hoe dan ook, ik ging door op de ingeslagen
weg. Na het verlaten van de vergaderzaal hield
ik, in de gang aangekomen, opnieuw links aan.
Bij het volgende kruispunt was ik vergeten
welke ruimte ik als eerst zou aantreffen, maar
bij binnenkomst was het wel logisch om te
constateren dat het opnieuw de kleedkamer of
toonzaal was. Hij zag er, zoals verwacht,
hetzelfde uit als de andere kleedkamer en ook
de robot in de hoek ontbrak niet. Het verschil
was inderdaad dat er vanuit de roosters hier
181
De toonzaal oogt net zo als de andere,
afgezien dan van het paarsige licht.
Ook de robot in de hoek ontbreekt niet.