Uru Kroniek - All Things Uru

twintig exemplaren van deze ‘peerpuffers’, zoals ik deze planten maar noemde.
Hoewel iedere plant na een eruptie een ogenblik rust in acht nam, kwam het
geregeld voor dat twee of meer peerpuffers tegelijkertijd hun sporen in de lucht
spuwden.
Ik daalde de trap af en besloot eerst even bij het prieel rond te kijken, waar zich
trouwens ook een paar peerpuffers bevonden. De tekening op de vloer van het prieel
was hetzelfde als in het andere prieel, maar deze leek iets minder verweerd te zijn.
Nieuwe details werden hierdoor echter niet
onthuld. Ook deze tekening leek het meest op
een kompasroos met vier ringen.
De rotswanden rondom het prieel waren
gevrijwaard van tekeningen, maar ik prees mij
gelukkig dat ik toch even de moeite had
genomen hier iets nauwkeuriger rond te kijken.
Stand in het prieel en kijkend richting het pad,
zag ik dat aan de rechterkant een reisdoek op de
rotswand zat geplakt! De doek zat, vanaf het
tuinpad bezien, in de dode hoek van de rotsen
en was daarom nergens vanaf het pad zichtbaar.
Iemand die dit prieel simpelweg voorbij zou
lopen omdat hij immers precies hetzelfde was als het andere prieel en daarom geen
nader onderzoek behoefde, zou deze reisdoek dan niet opmerken. Ik wurmde mij
tussen de rotswand en een peerpuffer door en activeerde de doek. Tevreden zag ik
hoe de hele hand groenig oplichtte, met uitzondering van de pink. Zes reisdoeken
had ik nu dus al gevonden, waarvan vier in dit park. Nog één te gaan dus, en
aangezien ik er in Eder Gira pas twee had gevonden, en sowieso nog niet één bij het
watergedeelte in dat Tijdperk, kon het bijna niet anders dan dat die laatste doek daar
ergens te vinden moest zijn. Dit alles verliep zeer voorspoedig en ik genoot van mijn
onderzoekingen hier. Wat dat betreft was Eder Kemo wel een van de ‘vriendelijkste’
Tijdperken. Mijn speurtocht hier was trouwens nog niet voltooid. Zou ik in Eder Kemo
nog meer opvallende zaken tegenkomen?
Ik zocht het pad weer op en liep onder de rotsboog door. In het ovale dal daarachter
en voor de volgende rotswand, groeiden aan
weerszijde van het pad de peerpuffers. Verder
stonden en lagen er hier ook een paar forse,
meer dan manshoge rotsblokken.
Te zien was dat het pad hier al snel een niet al te
lange tunnel indook. Aan het eind van deze
tunnel was een soort reling zichtbaar, die
geflankeerd werd door twee pilaren, van
dezelfde ‘snit’ als de zuilen die hier de trappen
flankeerden. Ik liep echter nog niet de tunnel in,
want ik zag dat er boven de tunnelingang weer
tal van tekeningen waren aangebracht. Tussen
de peerpuffers door, en vlak langs een van die
grote rotsblokken langs liep hier een vaag spoor over de bemoste grond weg van het
tuinpad naar de linker onderkant van de tunnelingang. Dat maakte duidelijk dat
meerdere bezoekers hierlangs waren gelopen om de rotsen rondom de tunnelingang
te beklimmen en nader te bekijken. Ik moest hun voorbeeld maar volgen.
318
Tot mijn vreugde vind ik naast het
prieel de zesde reisdoek!
Vanaf het tuinpad leidt een vaag
spoor naar de linker onderkant van
de tunnelingang.