Uru Kroniek - All Things Uru

afgeleverd. Verder rondkijkend zag ik dat de gang
hier doodliep. De ‘kluisdeur’ die mij hier verder zou
kunnen brengen was namelijk dichtgeschoven en
ik hoefde niet eens te probéren deze open te
schuiven. Toch leek het erop dat mij hier opnieuw
een onverwachte route werd aangeboden.
Twee meter voor de afgesloten deur liep er
namelijk een smalle scheur door de vloer, die
uitmondde op een breder hiaat in de rechterwand.
Dit gat was royaal breed genoeg om doorheen te
stappen. Hij bood toegang tot nog een gang, die
veel leek op die van de benedenverdieping,
kompleet met de ‘loper’ op de vloer. Ik stapte door
het gat en meteen viel het mij op dat het gerammel en geratel dat aanhoudend te
horen was, hier een stuk luider weerklonk. De oorzaak hiervan was gemakkelijk te
achterhalen. De scheur in de vloer liep gewoon verder en ook de tegenoverliggende
wand was in verticale richting opengespleten. Voor dit gat was wederom een
afzetting geplaatst en het was duidelijk te zien waarom! Het hardere geluid kwam uit
dit gat en werd veroorzaakt door een vrij snel ronddraaiende stenen zuil die de het
hele gat vulde en die vermoedelijk nog een stuk groter was. Ik nam het geheel van
nog wat dichterbij in ogenschouw en concludeerde dat ik hier naar een deel van een
aandrijfmechanisme keek – een enorme naaf – die dit gebouw in rotatie bracht en
hield. In de steen waren grote tanden en rechthoekige uitsparingen aangebracht,
alsof ik hier naar een reusachtig tandwiel keek, wat
vermoedelijk ook zo was. Na een ogenblik zag ik
dat zelfs deze naaf deels het slachtoffer van de
vernielingen hier was geworden. Plotseling schoof
er een hiaat in de massief lijkende draaiende
steenmassa voorbij en kreeg ik even zicht op een
kleine ruimte die zich daarachter bevond. In een flits
was de opening echter alweer weggedraaid.
In het gat achter deze afzetting
draait een enorme stenen cilinder
rond, een soort tandwiel.
Hoewel het geheel best snel leek te roteren, duurde
het toch meer dan een halve minuut alvorens de
scheur in het gesteente opnieuw langs kwam. Dan
kon dit onmogelijk een naaf zijn, maar meer een
zeer grote ronde cilinder. Daarbinnen draaide alles
kennelijk met een andere snelheid rond, of waarschijnlijker, draaide het helemaal
niet. Het was gezichtsbedrog wat ik hier zag. Het leek alsof ik, en de gang om mij
heen, stilstond en dat de stenen cilinder in dat gat ronddraaide, maar het was wellicht
juist andersom. De trillingen die ik voortdurend voelde, waren wat dat betreft
onmiskenbaar.
Ik liet de cilinder voor wat hij was en richtte mijn aandacht op de gang, om er naar
korte tijd achter te komen dat mijn route hier doodliep. In beide richtingen stuitte deze
gang op deuren die, in tegenstelling tot beneden, op deze verdieping wél afgesloten
waren. Ook een zijdeur die ik ontdekte, was afgesloten.
Dat was een tegenvaller… Ik had hier beneden twee, en in de gevangenis één
reisdoek aangetroffen en ergens hier in Gahreesen moesten er nog vier te vinden
zijn. Het kón dus niet zo zijn dat mijn pad hierbinnen overal doodliep. Die instorting
had mij al een paar routes aangereikt, zou dat hier nog steeds gelden?
155
De enige deur hier is afgesloten,
maar opnieuw biedt een gat in
een van de zijmuren een uitweg.