Uru Kroniek - All Things Uru

kon mij daarom niet voorstellen dat deze wezens, die door Yeesha ‘Bahro’ werden
genoemd, niet intelligent zouden zijn.
Tot op dat punt had Yeesha vooral verklaringen afgelegd, maar aan het eind van
haar betoog vertelde ze wat er verder van mij werd verwacht. De totems hier
vormden het diepste innerlijke van die zogenaamde Bahro. Zou dat de naam zijn die
de slaven aan zichzelf hadden gegeven? Dat zou heel goed kunnen. Wat ze precies
bedoelde met dat ‘diepste innerlijke’ begreep ik niet. Zouden de geesten van
overleden Bahro in deze totems hier huizen, net zoals de herinneringen van
overleden Serenianen in geheugenbollen werden gestopt in Serenia? Geen idee.
Hoe dan ook, het was de bedoeling dat ik deze totempalen tijdelijk op mijn eilandje
zou onderbrengen, dat door Yeesha nu ook van een naam was voorzien; ‘Relto’. Dat
klonk wel aardig en Yeesha had ook gezegd dat dit eilandje écht van mij was! Ik
voelde mij vereerd…
Het gelukzalige gevoel dat door mij heen spoelde, ebde echter vrij snel weg. Hoe kon
ik die verheven taak, die Yeesha mij had opgedragen, ten uitvoer brengen? Ik nam
de tijd om wat nauwkeuriger om mij heen te kijken. Het plateau waar ik op stond, was
niet echt groot. Het had de vorm van een taartpunt, waarvan het hart in het midden
was weggesneden. Zo bleef er een stuk over van ongeveer drie meter diep. Het deel
dat aan de ronde achterwand grensde, was daar een meter of zes breed, maar aan
de andere kant was daar net aan twee meter van overgebleven. Hier middenvoor
stond de totem prominent opgesteld. Het voorwerp was manshoog en hoorde
duidelijk bij Teledahn, want op de ronde boomstam
waren tekeningen ingekerfd, waarmee de
reuzenboleten uit dat Tijdperk werden afgebeeld. De
lijnen van de etsen lichtten op een raadselachtige
manier blauwachtig op, om na een ogenblik opnieuw
uit te doven. Het leek aldus wel of er leven in de
totem zat. De top van de paal deed wel een beetje
denken aan een kapstok. Uit een ‘hoed’ staken een
viertal houten haken, waaraan men desgewenst een
jas kon hangen, al zou dat wel niet de bedoeling
zijn! Verder ontwaarde ik op de stenen vloer van dit
plateau ook nog een vreemde figuur, een soort ‘H’,
die ik echter wél herkende. Het was één van de vier
symbolen die ik op de imager in de spleet moest instellen om daar de eerste
mededelingen van Yeesha aan te horen en ook haar holografische afbeelding te
zien.
Wat was hier verder nog te zien? Langs de ronde wand ontwaarde ik nog drie andere
totempalen. Deze stonden echter veel dichter tegen de muur, omdat de plateaus
waarop ze stonden, waren ingetrokken. Was dit om aan te geven dat deze nog niet
‘actief’ waren? Dat leek logisch. Het begon mij namelijk te dagen. Ieder van de vier
Tijdperken die ik vanaf mijn eilandje, ‘Relto’ genaamd, kon bereiken, had hier in deze
grot zijn eigen totem. In ieder Tijdperk moest ik zeven reisdoeken zien te activeren,
iets wat Yeesha mij zelf al verteld had in de woestijnspleet. Dan zou ik de deur
kunnen openen die toegang bood tot deze schacht hier.
Naar de rand van het plateau lopend, zag ik dat het inderdaad veel meer een
schacht was dan een grot waarin ik was beland. Want wat was die centrale ruimte
diep! Ik boog mij voorzichtig voorover en slaagde er niet in om de bodem van deze
put te ontwaren. Toch was het geen bodemloze put waarin ik keek, want zag ik daar
137
De top van de totem is als een
kapstok te gebruiken, maar dat
zou wel niet de bedoeling zijn!