Uru Kroniek - All Things Uru

“En toch… hoe meer ik leer over het Schrijven, des te meer begin ik te twijfelen aan
de theorie van mijn vader dat we de werelden waarin we reizen, zelf creëren.”
Was het niet mogelijk dat ze die Tijdperken niet zozeer creëerden, maar veeleer
contact legden met reeds lang bestaande werelden? Aanvankelijk had hij die
gedachte als dwaas verworpen. Natuurlijk creëerden ze deze werelden. Dat moest
wel! Hoe konden ze zich anders in zulke voorspelbare vormen aan hen openbaren?
Bovendien, het was gewoon ondenkbaar dat er een oneindige reeks werelden
bestond, wachtend om te worden ontdekt. En toch… hoe meer hij erover nadacht,
des te meer begon hij vraagtekens te plaatsen bij de veel simpelere verklaring van
zijn vader.
De plattegrond van het
Zevenendertigste Tijdperk.
Atrus liep rond in het Zevenendertigste Tijdperk en
maakte praatjes met de bewoners. Hij probeerde het
vertrouwen te winnen van hen, in het bijzonder van zijn
bediende Koena, die door zijn vader onpersoonlijk ‘Een’
was genoemd. Ook met een meisje, dat Salar heette,
sloot hij vriendschap, nadat hij haar uit een plotseling
ontstane scheur in de grond had bevrijd. Tijdens zijn
tochten ontdekte hij namelijk meerdere instabiliteiten,
waarvan die scheur er één was. Kleine eilanden rondom
het grote waren al verdwenen en het hele eiland en de
lagune werden omringd door een diepe, koude oceaan.
Op de grens van beide bevond zich een muur van mist,
die door de bewoners als ‘Het Wit’ werd vereerd. Met behulp van de visser Tarkuk en
zijn zoon Birili, zeilde hij daar naartoe, om dat natuurverschijnsel van dichtbij te
onderzoeken. Er bleek echter een zeer sterke stroming te staan die hun boot van het
eiland weg, de mistmuur in en verder de oceaan op dreigde te voeren. Slechts door
een uiterste krachtsinspanning konden ze eraan ontsnappen. Nu hoorde Atrus van
de vissers dat ze met deze actie ‘Het Wit’ hadden verstoord als ook ontstemd en dat
dit hun godheid was, vóór Gehn in deze wereld arriveerde, zo’n duizend dagen
geleden. Gehn, die niet kon verkroppen dat de eilandbewoners iets of iemand anders
dan hij als een god vereerde, bracht een herschrijving in zijn Beschrijvende Boek
aan, waardoor de oceaan werd opgewarmd en zo de mist deed oplossen. Deze actie
leek zeer geslaagd te zijn, maar had echter desastreuze gevolgen voor deze wereld,
zoals later zou blijken.
Ondertussen kreeg Atrus van Gehn een ‘Kortee’nea’, een onbeschreven
Beschrijvingsboek, om daarin zijn eerste Tijdperk te schrijven. In tegenstelling tot zijn
vader wist hij een stabiele wereld te scheppen, die hij ‘Oorsprong’ noemde en die
een kopie moest zijn van de woestijnspleet waar hij zijn kinderjaren had
doorgebracht. Niet zoals Gehn had hij daartoe D’ni karakters uit andere boeken
gekopieerd, maar had hij de woorden helemaal zelf verzonnen. Zodra hij samen met
zijn vader naar zijn eerste Tijdperk schakelde, gaf Gehn Atrus maar weinig tijd om
van zijn eigen schepping te genieten. Ze moesten namelijk opnieuw afreizen naar het
Zevenendertigste Tijdperk om daar de Korfah V’ja van Atrus te vieren, waarbij Atrus
als een nieuwe god zou kunnen worden gekroond. Voor het zover was, bracht Gehn
nog een paar kleine veranderingen in het Beschrijvende Boek aan.
In dat Tijdperk waren echter fatale veranderingen in gang gezet. Er was een hete
wind opgestoken, de grond was verdord en het meer opgedroogd. De waterspiegel
van de oceaan was meer dan honderd meter gezakt! De eilandbewoners waren
20