Uru Kroniek - All Things Uru

doormidden gekliefd! De route eindigde op de scheefhangende hoed in het drassige
water dat, zo kon ik hier oordelen, niet al te diep kon zijn. Het andere einde van het
pad bungelde een stukje verder doelloos in de hoogte, maar kon ik vanaf hier niet
bereiken. Ik zag trouwens dat hier meer reuzenzwammen hun hoeden inmiddels
waren kwijtgeraakt. Vlakbij het andere einde van de dam zag ik nog zo’n hoedenloos
exemplaar staan.
Onverrichter zaken keerde ik dus op mijn schreden terug, maar mijn route liep hier
nog niet dood. Het andere pad liep immers gewoon verder, de route naar deze
enorme machine was immers niet meer dan een
splitsing geweest. Snel liep ik naar deze driesprong
en vervolgde het hoofdpad. Het geratel, geschuur
en gerammel van de in bedrijf zijnde machine werd
daarbij geleidelijk naar de achtergrond gedrongen
en daar was ik blij om, want wat maakte dat ding
een herrie! Even later liep ik onder de spiraalbuis
door, die ik als enige van de drie niet in beweging
Wat de functie is van die ronde,
overdekte galerij, weet ik niet.
had kunnen zetten. Ik zag dat deze buis dwars door
een losse rots liep die zich hier in het moeras
bevond en van daar doorliep naar een
reuzenzwam. Vlak onder de hoed eindigde hij daar,
in een soort cirkelvormige overdekte galerij die rondom de dikke steel van deze
boleet was gebouwd. Naar de precieze functie van dit bouwsel kon ik slechts gissen.
Mijn aandacht werd hier vervolgens getrokken door een vreemd ritmisch ploppend
geluid, dat net boven het geratel van de werkende
machine uitkwam. Vlak naast het looppad zag ik een
uiterst merkwaardig creatuur, dat een kruising
tussen een plant en een dier leek te zijn. Het was
een rond en plat bruinig ding, met een doorsnede
van ruim een halve meter. Door middel van een gat
in het centrum lanceerde hij zichzelf steeds een eind
de lucht in, waarbij hij zich als het ware opvouwde.
Zodra de vaart eruit was en de daling weer werd
ingezet, spreidde het vreemde dier zich als een
paraplu uit en landde zo zachtjes met een ploppend
geluid, op het water. Lang bleef het dier daar niet
drijven, want onmiddellijk lanceerde hij zich opnieuw. Dat bleek zo de hele tijd
doorgaan en ik bleef het schouwspel een korte tijd bekijken. Wonderlijk was het!
Het looppad eindigt bij een
kabelbaan, waarvan de cabines
emmers blijken te zijn.
Mijn pad vervolgend, zag ik dat deze uitkwam bij
het begin van de kabelbaan. Op een metalen
torentje bevond zich een grote kabelgeleider en ik
zag dat de cabines in feite grote emmers waren. De
kabelbaan stond stil, maar zodra ik de hendel
overhaalde die zich hier bevond, begonnen de
emmers aan hun tocht langs de kabels. Dat
gebeurde trouwens niet onmiddellijk. Met een
ritmisch geklik werden zo te horen eerst allemaal
remmen en zekeringen ontgrendeld, waarna de
emmers langzaam maar zeker in beweging
kwamen.
79
Wat voor vreemde speling van de
natuur is dit merkwaardige dier?