Uru Kroniek - All Things Uru

Ik bewonder het doek met de drie
Shroomies.
Op de kale, grijzige vloer, waarop allemaal dikke
ovalen zwarte voegen waren aangebracht, stonden
her en der langs de wanden een aantal kisten
opgestapeld. Hier en daar stond er op deze kisten
een nog brandende lantaarn. Daar vlak in de buurt
waren vanuit de vloerplint een aantal
paddenstoelen omhooggeschoten, alsof ze daar
gebruik hadden gemaakt van het beetje aanwezige
licht. Daar waar de lampen stonden opgesteld,
hingen aan de wand ook een aantal afbeeldingen,
die kopieën waren van de schetsen die ik in het
kantoor van Douglas Sharper had gezien. Ik
bewonderde even opnieuw het doek met de drie Shroomies en liep vervolgens naar
de andere kant van de ruimte, waar een kopie lag van de landkaart die ik in de hut
had aangetroffen. Hier hing ook die vreemde kaart aan de wand, met de rode
rechthoeken en die vage steiger.
Vervolgens zette ik koers naar de rechterhelft van dit lokaal, waar een metalen trap
naar boven liep. Daarbij passeerde ik een vrij grote stapel houten kisten, waarop
geen lantaarn was geplaatst. Vanuit een ooghoek zag ik plots wat lichts schitteren
vanaf een kist, die half verscholen achter een wat
grotere stapel kisten stond. Wat was dat? Ik liep
even om en zag dat het weer zo’n wittige,
rechthoekige steen was, waarop een schakeldoek
zat geplakt. Ik pakte de steen op en bekeek het
plaatje op de doek nader. Dat maakte mij weinig
wijzer. De afbeelding was zó donker, dat er
nauwelijks enige details waren te herkennen.
Waarom lag deze steen hier zo verscholen in een
donker hoekje? Was het wellicht gevaarlijk om hem
te gebruiken? Leidde hij wederom naar een
doodlopend pad? Geen idee, maar wat kon mij
gebeuren? Nadat ik mij ervan overtuigd had dat ik
mijn kleine reisschakelboekje nog steeds bij mij
droeg dat mij in geval van nood snel terug naar mijn eilandje zou kunnen vervoeren,
besloot ik dat ik de gok wel kon wagen. Voor de zekerheid sloeg ik mijn
schakelboekje alvast open en hield mijn rechterhand vlak boven de foto.
Tegelijkertijd legde ik mijn linkerhand op de donkere foto van de steen.
122
In een donker hoekje achter een
stapel kisten ontdek ik een steen
met daarop een schakeldoek
geplakt.