Uru Kroniek - All Things Uru

Het is duidelijk… die kant moet ik
niet op.
andere kant op en stuitte daar bij de linkerwand op
een deur die voor de verandering uit metaal was
vervaardigd en ietwat op een liftdeur leek. Ik kon hem
echter niet openen en liep dus door.
Met het aanhoudende monotone gerommel en geratel
in mijn oren passeerde ik een knik in de gang en liep
vervolgens door een andere geopende deur. Nee,
verdwalen kon men hier niet. Op de vloer was
namelijk een witte baan geschilderd met twee
zeshoekig van vorm was, net als het bouwsel
waarin de gevangenis was aangebracht. De DRC
had kennelijk niets aan het toeval overgelaten om
de bezoekers hier de juiste weg te wijzen. De pijl op
het bord had schuin naar rechts gewezen, maar de
linkerroute van deze gang was ten overvloedde ook
nog eens versperd door een wegafzetting en een
tweetal oranje pylonen. De eigenwijze bezoeker
kon hier echter gemakkelijk langs lopen als hij dat
persé wilde, maar ik
besloot verstandiger
te zijn. Ik liep de
smallere roodachtige stroken aan weerszijde, als een soort loper. Ook deze leek de
bezoeker de weg te wijzen. Na een vijftiental meters stuitte ik opnieuw op een
wegafzetting, maar de ‘loper’ boog hier naar
rechts af, door alweer een geopende deur.
Hier arriveerde ik in een langwerpige ruimte. Ik
zag dat dit de kamer was die ik door het tweede
venster in de vestibule had gezien. Hier bevonden
zich die sarcofaagachtige kastjes langs de
wanden, waarin allerlei spulletjes werden
bewaard. De meeste kastjes waren dicht, maar
sommige stonden open en zo links en rechts
De kamer is voorzien van allemaal
sarcofaag vormige kastjes.
stonden en lagen er voorwerpen op de vloer. Met
enige verbazing keek ik naar een soort metalen
masker, meer een gesloten helm, die hier lag, met
twee groenige ogen en een ronde mond. Een dergelijk ding had ik ook in een van de
kantoren van Douglas Sharper aangetroffen, in Teledahn. Ik zag hier trouwens nog
meer spulletjes die ik in dat Tijdperk al had gezien. In de vloer zat zo’n oranjegelige
lamp vastgemaakt en in een hoek van dit vertrek
stonden en lagen nog meer van die exemplaren. De
metalen ‘stelen’ van deze lampen waren driekwart
meter lang. Nou, daarmee kon men zeker wel een
goede verankering maken!
Ik richtte mijn aandacht op de kastjes. Hier en daar
ontwaarde ik allerlei voorwerpen achter het gaas,
maar ik slaagde er niet in om de deurtjes te openen.
Helaas waren al de kastjes die wél waren
opengemaakt leeg, maar dat gold niet voor het
kastje helemaal achteraan in de rechterhoek. De
planken daar lagen vol met dikke boeken, die men
143
Dit lijkt een liftdeur te zijn, maar
die kan ik niet openen.
Het kastje helemaal achteraan in
de rechterhoek is níet leeg!