Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 5: Het kantoor van Douglas Sharper.
Al na een kort moment werd ik neergezet in de ruimte die ik ook op de foto van het
schakelboek had gezien. Het lokaal was rond en niet al te groot, met een diameter
van hooguit een meter of drie. Gezien de ronde vorm van de muren leek ik wederom
in de enorme steel van zo’n reuzenboleet terecht te zijn gekomen. Op regelmatige
afstanden waren in de wand verticale TL-lampen aangebracht. Deze waren in een
dunne metalen fitting gestoken, voorzien van een soort bloemmotief. De lampen
verspreidde een zacht gelig licht. Langs de vloer,
waar een gelijksoortig tapijt lag als in de ruimte waar
ik vandaan kwam, was een fraaie lambrisering
aangebracht. Het sokkeltje rechts en het raamkozijn
links leken uit hetzelfde harde ‘paddenstoelenhout’ te
zijn vervaardigd als in de ruimte met de kabelbaan.
Als eerste liep ik naar het sokkeltje toe en bekeek het
opengeslagen boek dat daarop lag. Zoals ik al had
verwacht, was dit een schakelboek dat ook weer
voorzien was van zo’n rood DRC-stempel en de foto
daarnaast liet mij zien dat dit boek mij opnieuw kon
terugbrengen naar de ruimte met het aquarium.
Mooi! Het was toch wel geruststellend om te zien dat
ik desgewenst meteen kon terugkeren naar de plek van waar ik vertrokken was,
maar uiteraard deed ik dat nu niet. Ik wilde eerst op mijn gemak hier rondneuzen.
In de ronde hoek van de ruimte hingen drie schilderijen, waarvan ik de afbeeldingen
onmiddellijk herkende. Het waren landschappen van Teledahn. Het meest rechtse
schilderij toonde de machine met de uitgeschoven schotel, waarmee het zonlicht kon
worden opgevangen en de omringende
reuzenboleten.
Het tweede doek toonde een deel van het moeras
wat mij niet bekend voorkwam. Vooral de
achtergrond toonde een waar woud van
paddenstoelen en wel die soort met zeer lange,
dunne stelen en met relatief kleine, ronde hoeden.
Deze vruchtbeginsels had ik weliswaar zien groeien
in het moeras, maar niet in zulke grote getale. Het
De drie landschappen van
Teledahn zijn best verdienstelijk
geschilderd.
kon natuurlijk heel goed zijn dat die kleinere
paddenstoelen een snelle groeicyclus kenden en
hier in sommige perioden talrijker waren dan in
andere. De reuzenboleten leken, net als de bomen
op Aarde, zich weinig van de eventuele seizoenen aan te trekken. Misschien was het
nu wel ‘winter’ in Teledahn en zou die razendsnelle zon in de ‘zomer’ veel hoger in
de hemel zijn rondjes trekken…
Het derde schilderij toonde de hut, in vogelvlucht gezien. Hoewel de kleuren van de
doeken niet helemaal met de werkelijkheid overeenstemden, was het geheel toch
zeer verdienstelijk geschilderd.
Zo belandde ik vanzelf bij het ovalen venster, waar aan de voorkant een drietal
vreemde dikke ‘tralies’ waren aangebracht. Ook deze waren vervaardigd uit dat
vreemde, houtige en geribbelde materiaal, terwijl er aan de onder- en bovenkant ook
89
Bij het sokkeltje met het
schakelboek staand, blik ik
verder in het rond.