Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
en bekeek de afbeelding nader. Dit was onmiskenbaar een tekening van mijn Relto,<br />
waarboven nu een drietal regenwolken waren gearriveerd. Nou, in Eder Kemo had ik<br />
daar al een voorproefje van gehad, maar nu leek het weer wel overal om te slaan…<br />
Toch had Yeesha helemaal gelijk. Regen was inderdaad het leven brengende elixer<br />
voor de woestijn, en eigenlijk ook voor alle andere gebieden, want zonder water kan<br />
niet één levend wezen – plant, dier, mens, D’ni of zelfs Bahro.<br />
Ik besefte dat het nu te laat was om te proberen Yeesha te achterhalen. Ik had ook<br />
het idee gekregen dat ze gezegd had wat er viel te zeggen en dat ze niet gesteld<br />
was op een nader onderonsje met mij. Toch moest ik maar eens buiten een kijkje<br />
gaan nemen, al hoopte ik wel dat het onweer niet al te nabij zou komen.<br />
Op de een of andere manier bleef de deur hier weigeren om open te gaan, dus nam<br />
ik maar de andere doorgang, in de keuken. Buiten gearriveerd, kletterde de regen<br />
daar neer en was het hier beneden in de spleet behoorlijk donker. De meest<br />
dreigende wolken hadden echter nog niet de zon bereikt en deze scheen nog waterig<br />
door dunnere wolkensluiers heen. Het gevolg was dat er hier sprake was van een<br />
behoorlijk ‘vals’ licht, donker en helder tegelijk. Daarbij viel het mij ook op dat de zon<br />
inderdaad een stuk lager stond en dat het hier bijna avond was geworden.<br />
Via de touwladder klom ik uit de spleet en was zo getuige van een bijzonder<br />
schouwspel. De regen die viel, viel natuurlijk<br />
ook in de vulkaanmond. Daarbinnen was de<br />
grond kennelijk nog heet en werd het<br />
hemelwater tot stoom getransformeerd. Het<br />
gevolg was dat de hele krater was gaan<br />
stomen, alsof er een eruptie aan de gang was,<br />
wat gelukkig niet zo was.<br />
Wat mij echter meer verontrustte was dat ik<br />
langs de hellingen van de vulkaan en de<br />
kraterrand een viertal zwarte figuren zag<br />
kruipen. De afstand was net wat te groot om te<br />
zien wat het precies waren, maar de figuren zagen er ietwat onheilspellend en niet<br />
menselijk uit. Twee verdwenen er snel in de vulkaanmond, maar de derde bleef op<br />
de rand staan en blikte in mijn richting. Hij<br />
kreeg gezelschap van de vierde, die vlak<br />
naast hem ging staan. Het leek wel alsof<br />
hij iets tegen de ander zei, alvorens ook<br />
in de krater af te dalen. De ene<br />
overgebleven figuur bleef rustig wachten<br />
terwijl hij mij bleef aankijken. Op dat<br />
moment doorkliefde een dikke<br />
bliksemslang het zwerk, die insloeg aan<br />
Een dikke bliksemslang slaat aan de andere<br />
kant van de kraterrand in.<br />
352<br />
Een viertal donkere en onheilspellende<br />
figuren kruipen naar de stomende rand<br />
van de vulkaankrater.<br />
de andere kant van de kraterrand. Terwijl<br />
de hemel doorscheurd werd door een<br />
oorverdovend rollende donder, hief het<br />
wezen beide armen en slaakte een ijselijke kreet. Vervolgens draaide hij zich half<br />
om, liep een paar passen langs de kraterrand en verdween, net als zijn drie<br />
metgezellen, in de vulkaan.
Change language