Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 26: De geheimen van de piramide.
Het gangetje kwam al snel op een kort trapje uit, dat naar boven leidde. Bij mijn
binnenkomst werd een sensor geactiveerd, waardoor een aantal schemerlampen
langs de wand aanfloepten, die een zacht,
groenig licht verspreidden.
Aldus was ik op een verhoog aangekomen, in de
vorm van een halve cirkel. Aan de voorkant
hiervan waren maar liefst drie doorgangen
aangebracht. Die aan zowel de linker- als
rechterzijde leidde via een kort trappetje opnieuw
naar beneden, naar de begane grond. In het
midden, tussen twee stenen zuilen door, bracht
een trappetje de bezoeker juist nog wat hoger,
naar een balkonnetje. Dat laatste trappetje
besloot ik als eerste te nemen.
Ik kreeg een vaag déjà vu gevoel, want hoewel
de bouw niet precies hetzelfde was, leek ik hier opnieuw op één van die vijf
balkonnetjes te staan. Ook dit balkon was klein, rond van vorm en keek uit op een
grote vloer. Maar dat gevoel werd mede opgewekt omdat ook hier een sokkel met
een blauwige knop was aangebracht. Zou dat ook een lichtknopje zijn? Want een
beetje licht kon het inwendige van de piramide
wel gebruiken! De vloer en de hoge wanden
rondom waren in een diepe duisternis gehuld en
alleen wat lager waren in een kring langs de
wand een aantal gelige schemerlampjes
ontstoken. Daaronder zonden iets fellere lampen
een wittige lichtbundel naar beneden en hierdoor
kon ik zien dat er rondom tien identieke deuren
waren aangebracht, die allemaal gesloten waren
en bestonden uit stevige metalen of stenen
panelen.
Ik voelde aan mijn water dat er hier weer een
puzzel zou opdoemen en dat de oplossing
daarvan mij naar de juiste deur zou leiden. Maar eerst hier maar eens meer licht
maken. Ik drukte op de blauwe knop, die hierdoor verzonk, maar langzaam weer
omhoog kwam. Tegelijkertijd weerklonk er een
dof gerommel en werd er in het dak een luik
opengeschoven, of zoiets. Van daaruit drong een
baan met licht naar binnen, die de vloer
verlichtte. Ook werd er een lamp ontstoken die
onder dit balkon bevestigd zat. Hierdoor kon ik
nu zien dat de vloer uit allemaal zeskantige
tegels bestond in een ruwe, bruingrijzige
steensoort. Op iedere tegel was een vage
Na het ontsteken van het licht zijn op
de tegels afbeeldingen te zien, die
mij deels bekend voorkomen.
lichtere afbeelding geschetst. Het leken wel
dezelfde tekeningetjes te zijn die ook op de
roterende blokjes in het museum stonden. Een
tweede blik leerde echter dat dit maar voor een
230
Het halfronde verhoog biedt mij maar
liefst drie doorgangen. Ik kies voor
de middelste, die omhoog leidt.
Het ronde balkonnetje kijkt uit op een
duistere ruimte, met in totaal tien
deuren, die allemaal gesloten zijn.