Uru Kroniek - All Things Uru

wachtte ze op het moment waarop ik me bewust zou worden van de situatie.
Anna zag me K’veer ontvluchten en probeerde me in de tunnels op te sporen,
maar Gehn was haar voor. Toch zou ze tussenbeide zijn gekomen, als die stomme
bediende er niet was geweest. Toen ze zag hoe ik bewusteloos naar K’veer werd
teruggedragen, wist ze dat ze niet langer meer werkeloos kon toezien. Die avond
kwam ze naar K’veer. Ze had besloten hoog spel te spelen en verschafte zich
toegang tot de studeerkamer van mijn vader, bereid om de confrontatie aan te
gaan. Maar Gehn was er niet. In plaats daarvan ontmoette ze Catherine. Na haar
aanvankelijke schrik en verrassing besloot Catherine Anna te vertrouwen en haar
te helpen bij haar plan. Dat was de reden dat ze al van mijn bestaan op de hoogte
was, op het moment dat wij elkaar in de hut in Riven leerden kennen. Als een
Tijdperk waarover je eerst in een beschrijvingsboek las, voordat je erheen
reisde.
Ik had meteen moeten begrijpen dat Myst niet Catherine’s schepping was. Maar
hoe kon ik weten wat er aan de hand was? Ik dacht immers dat Anna verloren
was. Voorgoed.
En hoe had ik moeten weten dat, op het moment dat ik mijn voorbereidingen
trof, zij druk bezig waren met het samenvoegen van hun talenten – Anna’s
ervaring en Catherine’s intuïtieve genialiteit – om die schijnbaar rampzalige
gebeurtenissen in het Vijfde Tijdperk te creëren. Daarbij zorgden ze ervoor dat
de gebeurtenissen zichzelf na verloop van tijd zouden terugdraaien, waardoor
Catherine’s voormalige thuis – nu Gehn’s gevangenis – weer stabiel zou worden.
… En het boek van Myst? Zodra ik in de spleet viel, realiseerde ik mij dat het
boek op deze manier niet vernietigd zou worden, zoals ik had uitgestippeld. Het
bleef maar vallen in dat uitspansel met sterren, waarvan ik slechts een glimp had
opgevangen. Ik probeerde te speculeren waar het boek zou terechtkomen, maar
ik moet toegeven dat dit zinloze gissingen zijn. Toch zijn vragen zoals welke
handen wellicht op zekere dag mijn Mystboek zullen vasthouden, verwarrend
voor mij. Ik besef dat mijn angstige vermoedens waarschijnlijk nooit zullen
worden gesust. Dus ik eindig hier, me realiserend dat het slot misschien nog niet
is geschreven…
Vrijwel alle onduidelijkheden rondom de avonturen die ik een slordige twintig jaar
geleden had beleefd vanaf het moment dat ik het Myst schakelboek op de Veluwe
had gevonden, tot het ogenblik dat ik, komende uit de sterrenspleet vanuit Riven
voor het eerst in Tomahna arriveerde, waren nu weggenomen. Maar er zouden nog
meer sluiertipjes worden opgelicht. Ik had immers nog een dérde boek van Atrus
gekregen, getiteld ‘Het Boek van D’ni’. Wat zou dát schrijfsel onthullen?
25