Uru Kroniek - All Things Uru

ingedeeld, waarbij er rechts nog een tweetal kleinere
cirkels was te zien. Hmmm… Het bord van de DRC
zou toch niet voor niets haar bezoekers er op
gewezen hebben dat zij hier dit apparaatje moesten
halen?
Plots ging mij een lichtje branden. Stel dat dit
inderdaad een gevangenis was! Net als een ‘normale’
gevangenis op Aarde, zou het wellicht mogelijk zijn
voor verwanten of familie, om de gevangenen te
bezoeken. Zou deze KI dan een soort toegangspasje
zijn, dat aan bezoekers werd uitgereikt? Dat was niet
eens zo’n dwaze gedachte. Als dit een gevangenis
was, dan verklaarde dat ook meteen waarom de
muren en deuren hier zo dik waren, zo kon men niet
ontsnappen! Maar waarom draaide deze gevangenis dan ook aanhoudend in de
rondte? Als een extra beveiliging? Ik dacht na en meende een verklaring gevonden
te hebben. Hoe houd je mensen gevangen die eventueel via een schakelboek naar
elders kunnen reizen? Dat was toch een grote extra moeilijkheid. Wellicht dat
bezoekers daarom zorgvuldig werden gefouilleerd. Ach natuurlijk… die kastjes in de
ruimte hierachter waren wellicht een soort bagagekluisjes, waarin de bezoekers hun
losse spulletjes konden opbergen, alvorens ze hun KI kregen en hun gevangen
verwanten of vrienden mochten bezoeken. Was het trouwens niet zo dat men alleen
van en naar een locatie kon schakelen als het schakelboek zowel op de plek van
aankomst als vertrek zich relatief ten opzichte van de omgeving in rust bevond? Ik
meende daar ergens iets over gelezen te hebben. Men zou dan niet van en naar een
locatie kunnen schakelen die voortdurend in beweging was. Grootschalige
bewegingen telden daarbij blijkbaar niet. Teledahn was een Tijdperk op een planeet
die razendsnel om zijn as draaide, maar dat hinderde kennelijk niet, omdat het héle
gebied in die tomeloze vaart roteerde. Maar zelfs met inachtneming van deze
verzachtende omstandigheid, bleef ik met een paar problemen zitten. Hoe was het
dan mogelijk dat ik willekeurig van welke plek dan ook door middel van mijn
reisschakelboekje terug naar mijn Relto kon schakelen en dat het toch ook mogelijk
was om in en uit een cel in dit draaiende bouwwerk te schakelen? Beide dingen
waren echter het werk van Yeesha geweest. Ik begon te beseffen dat zij toch wel
een zéér talentvolle schrijfster moest zijn, die daarmee menige D’ni, en misschien
zelfs haar vader naar de kroon stak…
Ik besloot deze kwestie nu verder te laten rusten en
keek of ik mijn KI wat beter kon vastmaken. Het
apparaatje was voorzien van een leerachtige bruine
band, die het uitgiftetoestel vrij strak om mijn
handpalm had bevestigd, nog vóór mijn duim. Dat
was een niet zo handige plaats, maar helaas zag ik
geen mogelijkheid de KI los te maken. Verrassend
genoeg kon ik hem ook niet van mijn hand
afschuiven. Omdat ik ondanks dat toch mijn vingers
en duim kon blijven gebruiken en het ook mijn
linkerhand was, liet ik het maar zo. Ik liep naar de andere kant van de ruimte, alwaar
ik de afzetting besloot te negeren. Daar rechts stond ook een stenen lessenaar. Ik
vermoedde dat daar eens een soort gastenboek op had gelegen en dat de ruimtes
150
De KI die om mijn hand zit
bevestigd lijkt op een horloge,
maar is het niet.
Ik negeer de afzetting en loop
naar de belendende ruimte.