Uru Kroniek - All Things Uru

dat een verschrikkelijke ziekte zich razendsnel aan het verspreiden was onder de
bevolking. Ze werden niet meer bewaakt, het huis leek verlaten te zijn en de enkele
bedienden die ze aantroffen, waren stervende, of al overleden.
Catherine schakelde snel terug naar D’ni om daar Helers te raadplegen. Ze wisten de
oorzaak van de ziekte al rap te achterhalen. Het was een onschuldige bacterie die
leefde in de maag, die ze zélf uit D’ni hadden meegenomen. Alle D’ni en de mensen
daar waren er resistent voor, maar de Terahneeanen duidelijk niet. Zij stierven
massaal en hetzelfde gold voor de P’aarli. Ook onder de Relyimah eiste de ziekte zijn
tol, maar veel slaven bleken toch sterker te zijn en bleven in leven. Ook Eedrah werd
ziek, maar genas, terwijl de rest van zijn familie wél stierf. Het land verviel tot chaos,
terwijl de D’ni alles deden wat in hun macht lag om de slaven te helpen en te
genezen.
Er werd een vergadering met de slaven belegd om ze te organiseren. Ymur, die een
rebel onder de slaven was, stelde voor om alle overgebleven Terahneeanen uit te
roeien, terwijl Hersha, die verstandiger was, wilde horen hoe Atrus en de D’ni hun
kon helpen. Ymur leek echter niet gevoelig te zijn voor de ideeën van Atrus, totdat
een kleine jongen, genaamd Uta, die Atrus had genezen, een profetie begon te
zingen.
“Wat mankeert het zieke kind?
Welke vreemdeling komt?
Welke woorden zullen hem volgen?
Gesproken door slapende tongen?”
Door deze woorden leken de slaven in trance te raken. Het waren woorden uit de
‘Korokh Jimah’, het Profetieënboek. Atrus en de zijnen hadden deze profetie vervuld.
Uiteindelijk moesten de slaven proberen een nieuw bestaan op te bouwen, nu vrijwel
al hun meesters waren overleden. De D’ni hielp hen daarbij. Atrus gaf de Relyimah
grondwetten die vergelijkbaar waren met die die de D’ni gebruikten en Catherine
probeerde de mannelijke en vrouwelijke slaven, die tot nu gescheiden werden
gehouden, te verenigen en socialer te maken. De D’ni die op Aarde waren
achtergebleven, schakelden ook naar Terahnee om mee te helpen en met de
bedoeling zich in Terahnee te vestigen. De Koning had daar immers eerder al (bijna)
toestemming voor gegeven. De Koning was echter ook gestorven en Atrus reisde
samen met Gat, een oudere slaaf, die onder zijn volk een hoog aanzien had, naar de
hoofdstad om zijn lichaam te begraven. Ze ontdekten daar dat de slaven beelden en
huizen van hun voormalige meesters hadden vernield, omdat ze niet steeds aan hun
verschrikkelijke verleden herinnerd wilde worden. Deze acties bevreemde Atrus
eerst, maar uiteindelijk kon hij het wel begrijpen. Sterker nog, langzaam groeide bij
hem het besef dat ook zij niet de goede weg waren ingeslagen om te proberen de
oude D’ni stad, waar zoveel was gebeurd, te restaureren.
Na de begrafenis werd hen echter geen rust gegund. De P’aarli die de plaag hadden
overleefd, hadden zich tot een leger samengetrokken en waren vastberaden om de
slaven wederom te knechten. De slaven waren echter veruit in de meerderheid en
onder leiding van Ymur werden de P’aarli verslagen. Ymur werd vanwege zijn
overwinning overmoedig en wilde nu proberen zélf de macht te grijpen. Hij
marcheerde op richting He’Darra, de plek waar de schakel naar de thuiswereld van
de P’aarli zich bevond en waar doorheen de slaven werden vervoerd. Zijn intentie
was om deze schakel te vernietigen. In zijn voornemen werd hij echter
31