Uru Kroniek - All Things Uru

daaronder ronddreven. Die wolken werden door het lichtgevende water van het
meer, dat overigens vanaf hier niet zichtbaar was, in een bruinige gloed aangelicht.
Zo kreeg de bezoeker werkelijk de indruk hier ‘buiten’ te vertoeven, terwijl deze grot
in werkelijkheid ergens diep onder de aarde was te vinden. Het enige waaraan dat
wellicht was te merken, was de relatief hoge temperatuur, dit in tegenstelling tot de
heersende atmosfeer in de meeste grotten.
De verbrokkelde straatweg verdwijnt
links in een tunnel en gaat rechts
over in een brede, stenen trap.
Na deze constateringen blikte ik verder in het
rond. Te zien was dat de verbrokkelde weg
rechts overging in een brede trap, die wellicht
ergens in de buurt van dat plein zou uitkomen.
Het dak van het gebouw waarop ik eerder had
gestaan kon ik niet met zekerheid identificeren,
maar de rand daarvan leek ginds tegen de hemel
af te steken. Aan de andere kant liep de
verbrokkelde straatweg via een tunnel de rots in,
maar onmiddellijk daarachter was een enorme
voorgevel te zien, die uit de rotsen stak. Dit zeer
grote bouwwerk kon geen gewoon huis zijn, maar
wat het wel was? Het leek wel een reusachtig overdekt uitzichtplateau te zijn, maar in
het schemerdonker kon ik te weinig details onderscheiden om dat met zekerheid te
zeggen. Het plateau leek wel aan het einde van een gigantische buis vastgemaakt te
zijn, maar het geheel was tot meer dan tien meter
in de diepte aan de rotsen verankerd. Onder het
halfronde balkon zat een kleiner rechthoekig
plateau, met drie pilaren, dun van boven en
dikker beneden, die een zwak blauwig licht
uitstraalden. Daaronder liep de fundering nog
een heel eind door en tot slot leek er aan de
voorkant een metalen baldakijn bevestigd te zijn.
Nee, dit bouwwerk was één groot vraagteken
voor mij.
Het bouwsel daarachter zag ik hier niet voor de
eerste keer en had in ieder geval wel een
duidelijke functie. Het was een brug, die deze
rivierkloof overspande. De bezoeker kon deze route nu echter niet meer nemen, want
een deel van de brug was ingestort, waardoor er een hiaat van pakweg vier of vijf
meter was ontstaan. Ondanks dat, brandden er zowel aan het begin als aan het eind
van de brug nog steeds een paar lampen en ook op het langste brugdeel waren nog
een paar lantaarns ontstoken. Trouwens, ook langs de straatweg hier tegenover
deed de verlichting het nog. Net als in de buitenwijk gaf dit de illusie dat deze stad
helemaal niet verlaten was, maar verbeelde ik mij dat er zo maar opeens een paar
mensen vanuit de woningen tevoorschijn zouden komen, of dat er wandelaars de
trap zouden afdalen. Dat gebeurde echter niet.
Langs deze rotswand zag ik trouwens dat er nog een woning aanwezig was, die
voorzien was van een groot, halfrond balkon. Dat dit hier een woning was, kon
worden geconcludeerd uit het feit dat er een grote houten deur op dit balkon
uitkwam. Deze werd geflankeerd door een tweetal lampen, die een blauwig licht
verspreidden. Tegen beter weten in liep ik naar de paneeldeuren, in een poging deze
te openen. Aan de buitenkant zat echter niet eens een deurkruk! Mijn pogingen
217
Van het gebouw rechts kan ik geen
chocola maken en de brug is deels
ingestort.