Uru Kroniek - All Things Uru

moest komen te staan, was dezelfde gebleven en ook het symbool op de vloer
daarvoor was aanwezig, in dit geval het teken dat wel een beetje op een insect leek.
Zelfs de lampen hingen op dezelfde plaats, maar het licht dat ze verspreidden was
anders geworden. De grot was in een blauwig
licht gehuld geweest, maar hier verspreidden de
vlammen een meer gebruikelijk gelig licht,
waardoor de grot nu in een geelbruinige gloed
werd gezet.
Ik wandelde voorzichtig naar de rand en gluurde
in de diepte. Zie je wel! Ik was toch ergens
anders! Daar beneden pinkelden mij ditmaal
geen sterren tegemoet, maar wat wel? Meer dan
De lampen zijn hetzelfde gebleven,
maar verspreiden nu een gelig licht.
een egale, donkerrode waas viel er niet te
ontwaren. Hmmm… het leek er dus op dat de
totems niet naar dezelfde locatie werden
teruggebracht dan van waar ik ze had opgehaald. Opvallend…
Plots schoot mij dat balkon te binnen in de oude Uru, waar ik door middel van die
Bahrosteen naar toe werd getransporteerd. De balkondeur daar werd versperd door
een grote platte steen, waarop min of meer was geschetst hoe het verplaatsen van
de totems in zijn werk ging. Toen had ik daar het fijne nog niet van geweten, maar
inmiddels was mijn kennis completer geworden. Op die steen waren twéé
Bahrogrotten getekend, één met sterren daaronder, maar de andere toonde op de
bodem van het centrale gat water en een paar eilanden.
Wacht eens even! Die doffe rode gloed die ik hier zag… keek ik niet naar het
onderaardse meer van Uru, dat immers oranjeroodachtig werd verlicht? Dat zou
betekenen dat ik hier naar Uru kon springen! Maar zover zou het wel niet komen.
Zelfs gegeven de geringe zwaartekracht hier, zou dat een dodensprong worden. Ik
zou ook in dit geval maar weer op mijn reisschakelboekje moeten vertrouwen. Ook
de vorige keren had ik bemerkt dat ik, na een stukje vrije val, als vanzelf naar mijn
Relto werd verplaatst. Dat zou hier toch ook wel gebeuren? Maar geheel gerust was
ik er niet op…
Enfin, ik wandelde terug naar de grotwand en activeerde de schets met de krijger.
Het was mij al opgevallen dat het in deze grot stil bleef en dat Yeesha niet
automatisch tegen mij begon te praten. Al snel
kwam ik er achter dat zij mij ook niets nieuws
meer te vertellen had. Het activeren van de
rotstekening had tot gevolg dat ze haar speech
herhaalde die ze had afgestoken nadat ik via
Gahreesen in de eerste Bahrogrot was
terechtgekomen. Ik liet haar rustig uitspreken,
waarna ik naar het handsymbool liep en daar
op drukte. Het was niet verrassend om te
constateren dat met een gezoem de
Gahreesen totem hier werd teruggeplaatst.
Nou… zo makkelijk was het dus. Het viel mij
op dat de top van de totem ook niet meer
rookte en ik bewonderde even de blauwige tekeningen op de paal, die nog steeds op
een raadselachtige manier langzaam uitdoofden en vervolgens weer oplichtten.
Goed, ik was dus klaar hier en moest nu maar de grote stap nemen om ook in dit gat
te springen. Ik raapte mijn moed bijeen en liet mij in de diepte vallen.
340
De Gahreesen totem heb ik als eerste
teruggeplaatst.