Uru Kroniek - All Things Uru

gekraak stortte ik in de diepte. Alhoewel… gelukkig
was het niet bepaald meer een afgrond, waarin ik
viel. Ik had de tegenwoordigheid van geest mij min
of meer af te zetten, om zo mijn val in een sprong
om te buigen. Ongedeerd belandde ik hierdoor
slechts een viertal meters lager op de vochtige en
koele rotsbodem.
De aangenaam koele atmosfeer hier beneden kon
mij maar even bekoren. Een paniekgolf welde in
mij omhoog, maar ebde even snel weer weg. Even
was ik bang dat ik hier op de bodem als een
spreekwoordelijke rat in de val zat, maar dat was
natuurlijk onzin. Destijds konden Atrus en Anna
ook tot op de bodem van deze spleet afdalen, dus zou er elders een weg naar boven
leiden. Overigens, zelfs hier bleek de route bij nader inzien niet te zijn afgesneden.
De brug die zojuist was afgeknapt, hing hier namelijk nog langs de rotswand naar
beneden. Een snelle inspectie leerde dat de touwen weliswaar waren losgeschoten,
maar op zich nog stevig genoeg waren en dat dit ook gold voor de planken waarvan
de brug was gemaakt. Ik kon deze nu als sporten gebruiken, en zo hier uit de spleet
klauteren!
Dat deed ik uiteindelijk toch niet. Nu ik eenmaal op de bodem was aanbeland, kon ik
net zo goed hier eerst even rondneuzen. De afstand tussen beide rotswanden was
maar twee tot drie meter en de hemel hierboven een smalle blauwe streep. Direct
zonlicht zou hooguit kortstondig tot de bodem kunnen doordringen en dan alleen nog
in de zomer, als de zon rond het middaguur zeer hoog aan de hemel kwam te staan.
Geen wonder dat het hier koel, vochtig en schemerig bleef. De grond was zelfs deels
bemost en begroeid met kleine, donkerblauwe bloempjes. Zelfs een paar varens
hadden kans gezien om hier wortel te schieten. Dit was, kortom, een echte oase in
de woestijn. Het was juist deze omgeving,
atmosfeer en vegetatie die een nog jonge Atrus
met succes had getracht te scheppen, toen hij van
zijn vader voor het eerst toestemming had
gekregen een Beschrijvend Boek te maken.
Helaas voor Atrus was een dergelijke subtiliteit
niet aan Gehn besteed…
Over de bodem liep ik richting het andere einde
van de spleet. Daar bevond zich een kleine
Op de bodem bevindt zich een poel
die koel en helder water bevat.
drinken. Zo liep ik onder de nog half hele brug door
die ik daarnet had afgewezen en zag dat hier aan de
zijkant van de poel een eenvoudige liftconstructie
was aangebracht. Met behulp daarvan kon men met
een emmer het water naar boven ophengelen. Het
bedieningspaneel van deze emmer kon ik echter
van hier niet bereiken. In het schemerige licht was
wel te zien dat er aan de voorkant van de
rechthoekige houten emmer óók zo’n ‘reisdoek’ zat
langwerpige waterpoel. Het water was fris en
helder en ik kon
niet nalaten er
wat van te
45
Mijn keuze om middels de
achterste brug over te steken,
blijkt een verkeerde te zijn.
Op de emmer van het eenvoudige
liftje zit ook een ‘reisdoek’ vast!