Uru Kroniek - All Things Uru

Ik ontmoet de ‘echte’ Yeesha, van
vlees en bloed!
aparte D’ni kleding aan, maar nu zag ik dat deze
in werkelijkheid nog donkerder, in verschillende
tinten donkergrijs was uitgevoerd. Alleen de
renkoekoek op haar borst, haar riem en de
neuzen van haar met bont gevoerde laarzen,
waren in lichte tinten uitgevoerd. Yeesha zag de
mengelmoes van verbazing en verrassing op
mijn gezicht en zei:
“Terugkeren… Een laatste geschenk – iets waar
niet één D’ni Schrijver tot in staat was te doen in
meer dan tienduizend jaar tijd. Ik ben de enige
die dit geschenk kan schrijven… en meer.
Dit geschenk is waar mijn vader Atrus naar verlangd zou hebben om dat zijn
grootmoeder Ti’ana te geven… waar Ti’ana naar verlangde, waar ze om danste…
het geschenk van leven in de woestijn.”
En daarbij maakte Yeesha als het ware een dansje, terwijl ze langzaam weer naar
buiten liep. Het leek nu wel of ik een gerommel
hoorde… Dat was geen verbeelding, want zodra
was Yeesha weer in de deuropening aanbeland,
of de spleet buiten werd even fel verlicht door
een bliksemstraal, na een aantal seconden
gevolgd door een krakende donder. En daar
begonnen de eerste dikke regendruppels te
vallen. Yeesha liep naar buiten en hief haar
handen ter hemel, als om haar regendans te
voltooien. Ik zag hoe de druppels haar gezicht
bevochtigden en met haar handen veegde ze dit
kostbare levensvocht tot een dun waterfilmpje
over haar hele gezicht. Vervolgens keek ze even kort in mijn richting en merkte op:
“Misschien is het einde nog niet geschreven.”
En zonder omhaal liep ze naar rechts weg, uit mijn gezichtsveld. Ik wilde haar snel
volgen, want er was nog zoveel wat ik haar moest vragen! Ik werd echter in dat
voornemen gestuit. Terwijl ze wegliep, kwam de deur in beweging en hoe snel ik ook
was, op een smalle reet na was hij al gesloten alvorens ik bij deze in- en uitgang
arriveerde. Snel drukte ik op de knop links om de deur opnieuw te openen, maar de
knop leek te weigeren. Verdorie!
Mijn blik werd echter getrokken naar een groenig geflikker rechts van de deur. Dat
was de knop van dat ronde glazen ding dat niet
goed leek te functioneren. Ik liep er naartoe en
testte de knop opnieuw. De werking van het
apparaat was nog steeds niet ‘je van het’, want
ook nu verscheen er niet meer dan een
flakkerende afbeelding. Hij verdween echter niet
en was ook wat duidelijker dan de vorige keer.
Het leek wel een Yeesha pagina! Zou deze net
zo werken als het schakelboek zonet? Op goed
Tenslotte krijg ik nog een laatste
Yeesha pagina aangeboden.
geluk greep ik in de ruimte, als het ware door het
beeld heen en zowaar, de pagina werd aan mijn
reisschakelboekje toegevoegd. Ik sloeg het open
351
Ze voert een regendans uit, die zijn
uitwerking niet mist.