Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 30: Het DRC-kamp.
Met mijn voeten landde ik op een rechthoekig Perzisch aandoend tapijt, in
donkerrode tinten. Om mij heen blikkend, kreeg ik meteen een idee waar ik mij
wellicht bevond. Dit moest het bivak zijn dat de
DRC had gemaakt in het centrum van de D’ni
stad. Vanuit het kantoor van Douglas Sharper
had ik via een daar opgestelde kijker op deze
plek neergekeken. De DRC had simpelweg kamp
gemaakt op het ommuurde dak van één van de
gebouwen hier. Kennelijk was dit een gunstig
gelegen uitvalsbasis. Dat men hier in de open
lucht zat, maakte niet uit. Regenen en waaien
deed het in deze enorme grot immers niet,
hoewel temperatuursverschillen soms wel een
zwak, variabel briesje veroorzaakte. Ik verbeelde
mij namelijk dat ik toch een zuchtje wind voelde
en zelfs leek ik even timmergeluiden te horen.
Dat zou wel de werking van hout of metaal zijn, de stad was immers verlaten. Er
stonden hier nogal wat kisten gestapeld en ook ontdekte ik pylonen en
wegafzettingen. Het was duidelijk, de restauratie
van de stad werd destijds onder andere vanaf
deze plek gecoördineerd. Verder deden een
aantal geschraagde planken op metalen
staanders dienst als tafels, waarachter simpele
klapstoeltjes waren neergezet. Tja, dit kamp was
wel erg ‘basic’ ingericht en dat gold zeker voor
het bed dat ik, zodra ik mij had omgedraaid, in
een hoek van het dak zag staan.
In een hoek van het dak bevindt zich,
naast een primitieve tafel en een
veldbed, ook een kijker in een nis.
Ik liep daar naartoe en zag dat dit bed ook niet
meer was dan een simpel houten veldbed, met
een tweetal dunne dekens. Twee op elkaar
gestapelde kisten aan het hoofd- en voeteneind,
deden dienst als nachtkastjes. Nee, de persoon die hier op deze manier de nachten
moest doorbrengen, viel niet te benijden.
In deze hoek bevond zich een nis in de metershoge muur die het dak omringde. In
deze nis was een kijker geplaatst, van hetzelfde type als in Douglas Sharper’s
kantoor en nieuwsgierig blikte ik erdoor. De
telescoop keek uit op een deel van de centrale
stad. Op de voorgrond was een brede straat
zichtbaar, wat bijna een plein genoemd kon
worden. Alleen een spits toelopende rots, die aan
de voet meer leek op de stam van een grote
boom dan op een rots, stond daarvoor hopeloos
in de weg. De brede weg moest om deze rots
heen slingeren. Te zien was dat deze
boomstamachtige rots zowaar een ingang had.
Het was dus tóch een gebouw, of misschien een
lift, die de bezoekers naar beneden kon
268
Het lijkt er sterk op dat ik hier in een
kamp van de DRC ben beland, dat
op het dak van een van de gebouwen
is opgericht.
De kijker blikt naar een soort plein, in
het centrale deel van de stad.