Uru Kroniek - All Things Uru

eindigden. Tezamen met de bollen die ook heen en weer schommelden,
veroorzaakten ze het huilen van de wind.
Stond er aan de rechterkant van het pad maar een klein groepje hersenbomen, aan
de linkerkant had een grotere groep wortel geschoten. Lichtelijk verwonderd stapte ik
tussen dit groepje bomen door en daarbij bemerkte ik dat ik niet alleen was. Tussen
de hersenbomen vloog een zwerm helder
groene vliegjes rond. Onbedoeld kwam ik
even midden in deze zwerm terecht en snel
stapte ik opzij. De meeste vliegen kozen
daarbij het hazenpad, maar een aantal bleef
rondom mijn hoofd zoemen. Tja, insecten
blijven insecten, waar ze ook voorkomen…
Ook op Aarde heeft een muggenzwerm de
neiging om zich nabij een uitstekend punt te
verzamelen en zo’n ‘punt’ kan ook een
Onbedoeld beland ik middenin een zwerm
vuurvliegjes, waarbij er prompt een aantal
rond mijn hoofd blijven rondvliegen.
passerende voorbijganger zijn. Ik maaide
met mijn armen om ze te verjagen, maar
daar waren ze niet echt gevoelig voor. Dan
maar een meer bruuske beweging. Met één
sprong gooide ik de zwerm die mij volgde in de war en na een tweede sprong had ik
de vliegen definitief verjaagd. Ondertussen had ik trouwens gezien dat dit geen
gewone vliegen waren. Helder groene vliegen waren sowieso al vrij ongewoon, maar
ik zag nu ook dat ze daadwerkelijk licht gaven, dit waren dus vuurvliegjes! Leuk hoor,
maar ik wilde ze toch liever niet om mij heen hebben, al deden ze verder geen kwaad
en staken ze niet.
De architect van Eder Kemo heeft een
afdakje boven de driesprong geplaatst.
deze wegwijzer stond alleen weer zo’n ingewikkeld rond
teken, wat wel leek op de afbeelding dat ik hier op de
vloer in het prieeltje bij binnenkomst in dit Tijdperk had
gezien.
Dit gedeelte van het dal was vrij omvangrijk qua
oppervlakte. Ik kon rechtdoor lopen, alwaar het pad via
een korte trap een stukje afdaalde, onder een stenen
boog doorliep en wat verderop opnieuw in een tunneltje
verdween. Zelfs vanaf hier was te zien dat in de laagte
tussen de trap en het tunneltje misschien wel nóg
vreemdere planten groeiden…
De splitsing hier in het pad leidde naar een zijdal, alwaar
Ondertussen was ik een stukje verder op het
pad uitgekomen, bij een aftakking naar rechts.
Boven de aldus ontstane driesprong had de
architect van dit geheel een klein, stenen afdak
geplaatst, waarin een ronde, gelige lamp was
weggewerkt. Midden op deze driesprong was
een manshoge menhir geplaatst, als een soort
wegwijzer, net als zo’n ANWB paddenstoel.
Bestemmingen, richtingen en afstanden werden
hier echter niet
weergegeven. Op
de vier zijden van
313
De menhir die midden op de
driesprong staat, lijkt een
wegwijzer, maar is het niet.