Uru Kroniek - All Things Uru

De landtong hier liep trouwens dood. Ik keek voor de zekerheid nog even achter het
ronde bouwsel of daar misschien een reisdoek verstopt zat, maar dat was niet het
geval. Vervolgens liep ik naar de waterkant. Staand bij het boogvormige bot dat over
de beek was aangebracht, blikte ik in de richting van waar de beek plots verdween.
Daar stortte het water namelijk verder omlaag. Vanaf hier was duidelijk te zien dat
het landschap achter deze waterval veel meer
begroeid was. Ik doopte voorzichtig mijn hand in
het water. Dat was heerlijk fris en zelfs goed
drinkbaar, zo het leek.
Ik trok de stoute schoenen aan en besloot om
door de beek naar het einde te waden. Het water
kwam inderdaad tot ruim boven de knie, maar
mijn kruis wist ik droog te houden. Een kleine,
overdwars verlopende rotsrichel aan het eind van
Ik besluit naar het einde van de beek
te waden.
de beek, hield het waterpeil wat hoger dan het
zonder deze rand zou zijn geweest. Over deze
richel stortte het water in een vrij diepe en ronde,
door het water uitgeslepen kom in de rotsen.
Over de rand naar beneden glurend, zag ik de poel waar de waterval in stortte. De
omringende rotswanden waren glad en hoog, dus
mijn route liep hier dood. Dat was jammer, want
het landschap daarachter zag er best mooi uit.
Dicht achter de kom bevonden zich een aantal
afgeronde rotspunten, waar ik nog tussendoor
kon gluren. Daarachter waren vele boomkruinen
zichtbaar, waaruit hier en daar een paar zeer
steile, kale en hoge rotspunten omhoogstaken,
als een paar enorme torens. Vanwege die vorm
moest ik onwillekeurig denken aan de torens van
Sauron en Sauruman, uit Tolkien’s ‘In de ban van
de ring’. Achter de bossen bevonden zich bergen
met steile wanden en platte toppen, die ook
begroeid waren. Kennelijk was dit het leefgebied van die grote vogels die ik eerder
had zien vliegen, want nu zag ik er daar een paar boven het gindse woud
rondcirkelen.
Na een ogenblik draaide ik mij om en wilde terugwaden. Op dat moment zag ik dat er
ook in de beek leven voorkwam! Een grote vis,
van ongeveer driekwart meter groot, kwam
aangezwommen. Het dier, dat wel wat weg had
van een rog, had wellicht de ongewone golving in
het water opgemerkt die ik had opgewekt, en
kwam nieuwsgierig een kijkje nemen. Hij draaide
een rondje om mij heen, maar vond twee benen,
gestoken in een inmiddels kletsnatte
spijkerbroek, toch niet zo boeiend. Hij zwom
Een nieuwsgierige vis zwemt hier
een rondje om mij heen.
terug naar het meertje en ook ik waadde die kant
op, alwaar ik op de andere oever klom.
Met een mengeling van verbazing en
bewondering bekeek ik het reusachtige bot dat hier op de punt stond opgesteld. Nou,
als deze verzameling botten inderdaad het skelet van een zwemmend dier was
265
Bij de waterval krijg ik zicht op het bos
daarachter, samen met de vreemde
‘torens’ die daar uit omhoogsteken.