Uru Kroniek - All Things Uru

natuurlijk veroorzaakt door het overbrengingsmechanisme door middel van de
tandwielen. Wat een energie moest hiervoor worden opgewekt en hoeveel wrijving
moest er niet worden overwonnen om dit alles hier in beweging te krijgen! Tja, de
D’ni waren kennelijk tot veel in staat. Ze hadden er kennelijk bewust voor gekozen
om deze mechanismen te bouwen op een wereld met een geringere zwaartekracht,
opdat het makkelijker zou zijn om die wrijvingsenergie te overwinnen. Maar was dat
wel zo? Gewicht en massa waren immers twee verschillende begrippen. Maar ik had
inmiddels al begrepen dat er in nogal wat Tijdperken behoorlijk met natuurwetten
werd gejongleerd…
Tijdens mijn overpeinzingen had ik al weer een volledig rondje gemaakt en zo had ik
de bredere spleet nog een keer zien langskomen. Het uitvoeren van een tweede,
welgemikte sprong moest toch zeer wel mogelijk zijn. Ik woog zorgvuldig mijn kansen
af en wachtte tot de bredere spleet opnieuw was langsgekomen. In feite moest deze
tweede sprong zelfs makkelijker zijn dan de eerste, omdat de spleet breder was. Na
een paar minuten had ik genoeg gezien en besloot een poging te wagen. Op het
juiste moment zette ik af en sprong.
Gelukt! Ik spring door de spleet
en beland op een grote, ronde
metalen schijf.
Gelukt! Ik belandde op een grote ronde metalen
schijf, waarop opnieuw het wapen van Gahreesen
was gekerfd. De schijf had een doorsnede van rond
vijf meter en al snel zag ik dat het niets anders was
dan een groot, platliggend tandwiel, dat echter in
rust was. Hol weerkaatste het gedaver van de
ronddraaiende stenen cilinder in de behoorlijk grote
ruimte. Te zien was dat deze cilinder enorm was
qua afmeting en behoorlijk snel rondwentelde. Op
hoofdhoogte bevonden zich afwisselend grote, bijna
vierkante uitsparingen van een dikke meter,
afgewisseld door even grote uitsteeksels, die
dezelfde vorm hadden als de gaten. Ook dit wekte
de indruk dat ik niet alleen naar een cilinder keek, maar dat dit ding tevens een
tandwiel was. Ik liep terug naar de reusachtige roterende wand en zag dat de tanden
van het liggende metalen rad waarop ik stond, hierin prima zouden kunnen passen.
Het liggende tandwiel zou daartoe dan wel een dikke meter moeten worden
opgeheven. Terwijl ik dit overdacht zag ik in een flits de scheur in de cilinder
passeren waardoor ik naar hier was gesprongen.
Bevond zich tussen de cilinder en het liggende rad een open ruimte, aan de zaalkant
sloot de cilinder vrijwel naadloos aan op de vloer, zodat ik gemakkelijk van het
gevaarte af kon stappen. Wat was hier nog meer te
zien? Zowel links als rechts was in de vloer een
voetpedaal bevestigd, die een metalen klamp aan-
of loskoppelde van het liggende rad. Te zien was
dat het rad nu verankerd zat. Ik drukte eens op een
voetpedaal, maar het mechanisme kwam niet in
beweging. Ik blikte verder in het rond. Links en
rechts was ook een deur aanwezig, maar beide in-
of uitgangen waren afgesloten. Verder zag ik hier
nog wat onduidelijke machinerie, maar tot mijn
vreugde zag ik in het midden van de ruimte, op een
zijmuurtje, ook een reisdoek zitten. Ik activeerde
157
Ik slaag er niet in om het rad te
ontkoppelen met het voetpedaal.