Uru Kroniek - All Things Uru

Mooi, met een tevreden gevoel liep ik door. De volgende nis tussen twee pilaren was
ingeruimd voor slechts één, extra groot glas in lood raam. Opnieuw keek ik naar een
abstracte afbeelding, ditmaal in groenige en blauwige kleuren. De brede buitenrand
leek zo wel uit bladeren opgebouwd te zijn, al waren er aan de linkerkant een vijftal
grote stippen aangebracht. De eerste en vierde waren donkerblauw, de andere
lichtblauw. Daarbinnen bevond zich een rand met een groot aantal vakjes. Opvallend
was dat het vakje op ‘drie uur’ als enige roodachtig was gekleurd. Het was zelfs het
énige plekje op het hele raam dat in deze kleur was uitgevoerd. Ik kon mij niet aan de
indruk onttrekken dat dit een soort markering was. Als dat hier geactiveerd zou
moeten worden, dan zou ik wel eerst een ladder moeten opsnorren. Het raam hing
namelijk zo hoog dat ik zelfs met een sprong alleen maar de onderkant zou kunnen
aanraken.
Binnen deze cirkel bevond zich nog een tweede, die niet in vakjes was ingedeeld.
Wat overbleef was een groot rond vlak in het midden, waarin een grillige ‘weg’ van de
boven- naar de onderrand was aangebracht, in
geelgroenige tinten. Daaromheen was het
cirkelvormige vlak effen in blauwpaarsige kleuren
uitgevoerd. Het hele vlak werd verder alleen nog
door een vijftal rechte lijnen doorsneden, die ook
de grillige route in het midden in stukken
opdeelden.
Bij het vorige kunstvoorwerp werd de hint al
gegeven en ook hier kreeg ik het idee dat deze
Dit glas in lood raam lijkt ook wel een
sleutel of aanwijzing in zich te bergen
om iets op te lossen.
kunstuiting méér was dan zomaar een abstracte
afbeelding. Het was niet alleen een lust voor het
oog, maar het raam kon wellicht ook gebruikt
worden als sleutel of aanwijzing om iets op te
lossen. Ik aarzelde dan ook niet en maakte ook van dit raam een foto, zodat ik de
afbeelding desgewenst later, op een andere plek, zou kunnen raadplegen.
Met het bekijken van dit grote glas in lood raam,
was ik eigenlijk het prieeltje dat midden in de zaal
stond opgesteld, voorbij gelopen. Nu besteeg ik
de drie ronde treden en zag dat dit bouwwerkje
vooral diende om opnieuw een schakelboek een
prominente plaats te bezorgen. Het boek lag op
een stenen sokkel, die midvoor in het prieeltje
was neergezet. Eén blik op de foto was genoeg
om te constateren dat ik mij over de terugreis
geen zorgen hoefde te maken, zelfs als ik geen
reisschakelboekje bij mij zou hebben. De foto
toonde namelijk het deels verwoeste prieeltje uit
Kadish Tolesa, dus dit boek zou mij regelrecht
terugbrengen naar mijn uitgangspunt. Het DRC-stempel op de linker pagina toonde
aan dat het gebruik van ook dit schakelboek in orde werd bevonden.
Terugschakelen deed ik echter nu nog niet, want ik had hier nog lang niet alles
gezien. Wat bijvoorbeeld te denken van de voorwerpen die voor het prieeltje, aan de
korte wand van deze zaal waren aangebracht? In deze wand zat in een grote
rechthoekige nis een groot metalen frame bevestigd. Daarin zaten vierkanten en
205
Ook dit prieeltje bevat een sokkel
met een schakelboek, die mij naar
Kadish Tolesa terug kan brengen.