Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 19: Het ophalen van de tweede Bahro totem.
De deur zag er precies hetzelfde uit als het exemplaar uit Teledahn, al was de
bovenkant, die hier met vier oranjegelige lampen werd getooid, daar meer in de
rotsen verzonken geweest. Hieronder zag de ronde
opening met het handje, er tenminste hetzelfde uit. Ik
legde mijn hand op het symbool, zag hoe dat in zijn
geheel blauwachtig oplichtte en vervolgens schoof de
deur open.
Opnieuw zag ik daarbinnen een donkere gang, die al
na een paar meter verloren ging in een totale
De Bahro deur schuift open.
duisternis. De nieuwigheid was er nu echter af en
dapper stapte ik naar binnen, daarbij proberend het
gekras en het gefladder om mij heen, te negeren.
Wederom kreeg ik, vlak alvorens ik naar de eigenlijke Bahro grot schakelde, het
gevoel alsof ik door iets of iemand werd opgepakt. Een ogenblik later arriveerde ik in
de grot, die nog steeds door een aantal brandende vuurkorven in een blauwachtig
licht werd gedompeld.
Het plateau waarop ik werd neergezet, vertoonde veel overeenkomsten met het
eerste plateau waar ik was geweest. Dát plateau bevond zich nu tegenover de plek
waar ik nu stond en was opnieuw grotendeels in
de wand teruggeschoven. Ik herkende het, omdat
een totem daarop ontbrak. De twee plateaus aan
weerszijde waren beide nog wel van een totem
voorzien, net als het plateau hier. Op de stam van
het vreemde voorwerp waren inkervingen
gemaakt, die in een pulserend blauw licht
oplichtten en duidelijk het Tijdperk Gahreesen
representeerde. Met wat fantasie kon men daarin
Het plateau waarop de eerste
totem stond, bevindt zich tegenover
het plateau waarop ik nu sta.
de roterende gebouwen herkennen. Ook dit
verschilde niet van het eerste bezoek dat ik aan
deze grot had gebracht. Wat dat betreft waren de
vier totems gelijkvormig, al had iedere paal zijn
eigen tekening die overeenkwam met het Tijdperk dat de desbetreffende totem
representeerde.
Ook in de stenen vloer van dit plateau was een symbool gekerfd wat overeenkwam
met één van de symbolen die ik ook op de imager in de kloof had aangetroffen. Hier
zag ik de schets die wel wat weg had van een kever.
Veel tijd om rond te kijken kreeg ik ditmaal trouwens evenmin, want het symbool van
de krijger op de wand lichtte op en opnieuw kreeg ik een speech van Yeesha te
horen. Ze was duidelijk te spreken over mijn vorderingen, want haar eerste woorden
luidde:
“Shorah, vrede voor jou, verplaatser van de minsten. Zeven nieuwe reisdoeken
hebben je dichterbij gebracht.
Ik werd verleid terwijl ik in D’ni was. Mijn nederige duisternis duurde maar kort,
voordat ik mij begon te koesteren in wat ik zou kunnen doen – wat ik zou kunnen
schrijven. Mijn geschenk, mijn pad, de kennis van mijn vader en de dromen van mijn
194