Uru Kroniek - All Things Uru

miljoenen mensen aan zijn wil zou kunnen onderwerpen. Hij zag maar één oplossing.
Gehn opsluiten in zijn Vijfde Tijdperk, terwijl hij Katran veilig achterliet in Myst.
Atrus bracht de definitieve wijzigingen aan in het Beschrijvingsboek van Riven en
schakelde erheen. Terwijl hij daar was, schakelde Katran met nog iemand anders
naar de kamer op K’veer en ook zij begon in het Rivenboek te schrijven.
Het lukte Atrus bijna om alle in Riven aanwezige schakelboeken te vernietigen en te
ontsnappen, toen hij werd betrapt door Gehn. Vervolgens verscheen ook Katran
achter Gehn.
“Je bent niet langer mijn zoon wat mij betreft. Begrijp je dat? Ik heb je niet meer
nodig, Atrus.” Gehn keek naar Katran en glimlachte. “Catherine en ik… Ze is een
sterke jonge vrouw. Wellicht laat mijn volgende zoon me niet in de steek!”
Op dat moment begon de grond te beven en raakte de zon verduisterd, het leek er
alsnog op dat Riven zou vergaan. Er ontstond een gevecht op leven en dood tussen
vader en zoon. Zodra Gehn op het punt stond om zijn zoon te doden, gooide Katran
als afleiding één voor één de beide overgebleven schakelboeken in een kloof die
door de aardbeving was ontstaan. Het lukte hen samen te vluchten en Catherine
nam Atrus mee naar een andere kloof, eentje waarin in de diepte sterren waren te
zien. Ze gaf Atrus haar Mystboek en schakelde zelf naar Myst. Gehn had Atrus
inmiddels ingehaald en probeerde hem te overreden het Mystboek aan hem te
geven. Atrus stapte echter de sterrenspleet in en schakelde naar Myst, waarna het
boek verder viel…
Jaren later, veilig op Myst, schreef Atrus in zijn dagboek:
Ik kan mij nauwelijks meer voorstellen dat ik ooit ook maar een seconde aan haar
heb getwijfeld. En toch, toen mijn vader me bij de grot verraste, was ik er
absoluut zeker van dat ze me had verraden. Tegelijkertijd brak die zekerheid
mijn hart. Want nadat alle liefde, alle genegenheid van het kind voor zijn vader
door diezelfde vader waren afgewezen, had ik Catherine mijn hele hart
geschonken. Het was een liefde die vrijwillig werd gegeven, zonder hoop op
beloning. Hoe had ik kunnen weten dat ze zo lief, maar ook zo listig kon zijn?
Mijn redder, mijn kameraad, en inmiddels ook mijn vrouw.
Alleen een heel bijzondere vrouw zou hebben gedaan wat Anna deed. Ze is ons
gevolgd door het labyrint van tunnels en
ingestorte gangen naar D’ni. Ze wist van meet
af aan dat Gehn geen woord zou houden. Zij
wist wat ik in mijn onschuld niet kon
vermoeden: dat mijn vader niet alleen
onbetrouwbaar was, maar bovendien
krankzinnig. Al die jaren die ik op K’veer heb
In de veilige haven die ‘Myst’ heet,
schrijft Atrus in zijn dagboek.
doorgebracht, heeft ze mij van een afstand in
het oog gehouden, en ervoor gewaakt dat mijn
vader me geen kwaad zou doen. En al die tijd
24