Uru Kroniek - All Things Uru

Hoe dan ook, Yeesha leek zich het lot van deze ‘minsten’ aan te trekken, die Bahro
werden genoemd. Op de een of andere manier waren de Bahro nog geboden aan de
ketenen van het verleden en leken ze bevrijd te kunnen worden door deze totems,
die deze Bahro leken te representeren, te
verplaatsen naar mijn Relto. Maar toch sprak
Yeesha in haar slotwoorden over ‘wegbrengen en
weer terugbrengen’. Nu herinnerde ik mij ook dat ze
in haar betoog bij het ophalen van de eerste totem
iets had gezegd als ‘dat Relto slechts korte tijd als
verblijfplaats voor de totems zou dienen’. Nee, alle
‘ins en outs’ begreep ik nog niet. Toch leek
Ik druk op het handsymbool op de
wand en in een vonkenregen
verdwijnt de totem, op weg naar
mijn Relto.
Net als op het plateau aan de
overkant, rest er alleen een
ronde, zwarte cirkel.
Yeesha’s doel nobel te zijn en ik wilde graag
meewerken aan dit streven van haar om de Bahro
van hun ketenen te ontdoen. Wat ik hier moest
doen, was nu duidelijk. Ik drukte op het
handsymbool op de wand van de grot en zag hoe
de totem in een vonkenregen verdween. Een ronde
zwarte cirkel was alles wat er was overgebleven,
net als op het ingetrokken plateau aan de overkant
van deze grot.
Zo te zien was ik dus halverwege, alleen aan
weerszijde stonden er nog twee totems overeind. Zo
werd het uitgestippelde pad voor mij steeds
duidelijker. Ik had nog twee Tijdperken met in totaal
veertien reisdoeken te gaan, en dan zou ik alle vier
de totems naar mijn Relto hebben verplaatst. Wat er
dan daarna zou moeten gebeuren, zou ik
ongetwijfeld vanzelf te horen krijgen.
Ditmaal bleef ik aanzienlijk minder lang talmen in de grot dan de eerste keer. Turend
in het gat in het midden, zag ik in de diepte opnieuw de sterren schijnen. Ik wist dat ik
via dit sterrengat veilig en wel terug naar mijn Relto zou worden getransporteerd.
Zonder omhaal stapte ik daarom over de rand en liet mij in de diepte vallen. Ditmaal
nam ik zelfs de moeite om de sterren rondom mij te bewonderen, al werd mij daar
maar een kort moment de gelegenheid voor gegund. Al snel begon de sterrenhemel
rond te kolken en een ogenblik later stond ik wederom op mijn inmiddels vertrouwde
rotseilandje boven de wolken.
Daar aangekomen zag ik dat de totem op de pilaar
diagonaal tegenover de eerste was neergeplant. Ook
deze pilaar verzonk onder het gewicht van de totem
een eindje in de grond en kwam toen tot rust. Net als
het eerste exemplaar wekte ook deze tweede
Bahropaal de indruk dat er nog genoeg latente
energie in verstopt zat. Vanuit de top steeg een
lichte damp op en ook de tekeningen op de totem
zelf bleven in een blauwig licht pulseren. Het bleef
allemaal erg raadselachtig en ook ietwat
196
De tweede totem wordt diagonaal
tegenover de eerste neergeplant.