Uru Kroniek - All Things Uru

Het tweede verslag handelt over
Koning Kerath, de laatste koning
die de D’ni heeft geregeerd.
Het tweede deel van dit verslag leverde minder
opzienbarende zaken op. Het bleek dat Me’emen
wel luisterde naar de wil van zijn volk en zijn ideeën
niet tegen de heersende opinie in, doordrukte.
Verder was het natuurlijk een persoonlijke tragedie
voor hem dat zijn zoon aan een geheimzinnige
ziekte was bezweken. Verder was ik er al
achtergekomen dat D’ni gemiddeld zo’n drie tot
viermaal zo hoge leeftijd bereikte als een mens.
Me’emen had echter bijna vier eeuwen vol gemaakt!
Ik legde het boek terug op tafel en pakte de ander
die er, afgezien van een iets anders gekleurde kaft,
hetzelfde uitzag. De titel van dit getypte verslag
luidde: ‘Koning Kerath’. Dat was interessant! De
grote poort die hier de ingang van de haven
domineerde, werd ‘de Poort van Kerath’ genoemd,
zo kon ik mij herinneren. Zou dat dan de ‘Grote
Koning’ zijn geweest, waarover in sommige andere
verslagen werd gesproken? Dat maakte deze
kroniek extra boeiend. Ik sloeg het schrift open en
zag vrijwel meteen dat ik het bij het verkeerde eind had. Kerath was niet de Grote
Koning geweest, maar de láátste. Dat betekende dat D’ni niet tot haar ondergang
aan toe, een koninkrijk was geweest. Ik las:
Koning Kerath
Kerath kwam op de troon in 6731 DE op 54 jarige leeftijd. Kerath is waarschijnlijk de meest
bekende koningsnaam van alle Koningen, niet omdat hij zo nodig als de beste werd beschouwd,
maar omdat hij de laatste was. Zijn naam werd representatief voor alle Koningen in de jaren
daarna, tezamen met de herbenoeming van de Koningspoort in de Poort van Kerath.
Zijn moeder had hem opgevoed om de lessen van Gish te volgen en tegen de tijd dat hij op de
troon kwam werd hij beschouwd als een gelovige van de Volgers in hart en ziel. Vanwege dat feit
en gezien zijn ervaring in het waarnemen van hoe zijn vader met zijn adviseurs omging, besliste
Kerath al op jonge leeftijd dat het niet langer meer de juiste manier was om D’ni door een Koning
te laten leiden. Uiteindelijk beargumenteerde hij het onjuist was totdat de echte Grote Koning
zou komen.
Het feit dat Kerath, tijdens één regeerperiode, in staat was zijn volk ervan te overtuigen dat de
manier waarop ze duizenden jaren lang geregeerd werden, verkeerd was en moest worden
veranderd, moet als niets anders dan miraculeus worden bestempeld. Kerath omkleedde zijn
argumenten zorgvuldig als zijnde een voorrecht voor de Gilden, meer dan iets anders.
Uiteindelijk, zo beargumenteerde hij, “D’ni is de Gilden… laten we ons laten beschermen door
hun vesting en laten regeren door hun wijsheid.” *1
Het was zwaar voor de Gilden om een voorstel niet te steunen dat de Koning als hoogste
autoriteit werd vervangen door Vijf Heren, Heren die automatisch gekozen zouden worden uit de
groep Oppermeesters van de Gilden. Het gaf alle macht van de D’ni aan de Gilden en er waren
maar een paar Oppermeesters die tegen dit voorstel leken te zijn. Dit groepje stond bekend als
trouwe aanhangers van de Grote Koning en Ri’neref, die altijd de rol van de Koningen had
ondersteund.
Omdat zijn volk geloofde in een verscheidenheid van verschillende filosofische ideologieën, was
het een gelukje voor Kerath dat alleen diegenen die trouw de originele lessen van Ri’neref en de
291