Uru Kroniek - All Things Uru

Engels geschreven: hij hij is is veel veel groter groter dan dan dat dat ik ik ben.
ben.
Dat was een understatement. Er stonden nog een paar woorden onder geschreven,
maar de tekst was helaas sterk vervaagd en ik kon het niet meer ontcijferen. Ik
raapte de volgende schets op en meende daarop
hetzelfde dier getekend te zien, wat zo wel iets op
een walvis leek, maar niet helemaal. Ondanks zijn
forse formaat, hadden de tekeningen een
Dit enorme dier lijkt een
zogenaamde ‘vriendelijke’ uitstraling. Het dier
mocht dan wel groot zijn, maar het leek een
goedaardige lobbes te zijn. Als de schets klopte,
dan had hij twee ogen op steeltjes van een
slordige drie meter lang en een aantal poten, die
hij ook als vinnen gebruikte. In de linker
goedaardige lobbes te zijn. bovenhoek stond
opnieuw iets
gekrabbeld, maar wederom kon ik niet precies lezen
wat er stond. Alleen het tweede deel van de zin kon
ik ontcijferen. Er stond: gisteren gisteren zag zag ik ik ze ze in in de
de
lagune lagune zwemmen. zwemmen.
zwemmen.
Ook het derde vel papier toonde een schets van
hetzelfde dier, waarbij er vooral veel aandacht was
besteed om de kop van het dier goed weer te
geven. Onderaan stonden opnieuw half onleesbare Op deze schets heeft de maker
krabbels, die ongeveer het volgende vertelden: ze is
echt echt een een gigantisch gigantisch beest, beest, moet moet moet wel wel een een soort soort reptiel reptiel zijn.
zijn.
zijn best gedaan de kop van het
dier goed weer te geven.
Als ls ik ik haar haar niet niet niet met met mijn mijn eigen eigen ogen ogen ogen had had gezien, gezien, dan dan had had ik ik het het nooit nooit geloofd.
geloofd.
Ook het vierde en het vijfde papier waren schetsen van deze walvisachtige. Op een
van beide schetsen waren uiers op de onderbuik van het dier aangegeven, wat
verklaarde waarom de maker van dit alles er van overtuigd was met een ‘haar’ te
maken te hebben.
De laatste drie papieren waren van een heel andere aard. De eerste was een
vreemde schets. In eerste instantie leek het wel alsof ik hier naar een
dwarsdoorsnede van een long keek, of zoiets. Het papier was ietwat gekreukeld en
voorzien van koffievlekken. Opvallender was dat onderin
een zevental rechthoekjes waren getekend, waarnaast in
rood, D’ni cijfers waren weergegeven. Ik was blij dat ik mij
zo goed op dit avontuur had voorbereid, want daarom kon
ik de symbolen vertalen. Van links naar rechts, tegen de
wijzers van de klok in, waren de rechthoekjes genummerd
als ‘4’, ‘7’, ‘1’, ‘5’, ‘3’, ‘6’ en ‘2’. Ik had het gevoel dat dit
belangrijk was, dus nam de getallen over in mijn
opschrijfboekje dat ik ook bij mij had.
Het voorlaatste papier hoorde duidelijk bij het aquarium dat
van het merk ‘Fry Man’ bleek te zijn en dat ‘veilige haven
III’ werd genoemd. Het was zo’n kaart waarmee je je
Wat dit voorstelt, weet ik
niet, maar het lijkt
belangrijk te zijn.
aankoop kon registeren en meteen een kleine enquête kon
invullen, van waarom je juist voor dít product had gekozen
en de gebruikelijke andere blabla daaromheen. Nu kon ik
zien wie de eigenaar van het aquarium was en
87