Uru Kroniek - All Things Uru

oekwerkje waren geciteerd, om daar door mij te worden aangetroffen. Vormden
deze een van de geheimen van D’ni die Yeesha en haar helpers mij zouden tonen?
Ik wist het simpelweg niet, en moest de verdere gebeurtenissen maar afwachten.
Over gebeurtenissen gesproken… ik had niet de indruk dat er hier op deze rotsklomp
schokkende zaken stonden te gebeuren. Plots schoot er een sterk gevoel van
onbehagen in mij omhoog. Ik was even druk geweest met het verkennen van mijn
nieuwe omgeving, maar nu raakte ik doordrongen van het feit dat mij wellicht
hetzelfde was overkomen als mijn betovergrootvader destijds! Ik was immers door
middel van een schakelboek op dit eilandje neergezet, maar had geen idee of, en
hóe ik zou kunnen terugkeren naar de spleet in de woestijn. Het bewuste
schakelboekje dat met mij was meegereisd, kon dat in ieder geval niet
bewerkstelligen. Wat ik wist van schakelboeken – en dat was lang niet alles – was
dat de foto’s uit die boeken altijd de
eindbestemming lieten zien. Opnieuw bekeek ik het
plaatje uit het boekje aan mijn broeksriem. Het was
en bleef een afbeelding van dit eiland. God mocht
weten waar die plek zich bevond…
Na een kort ogenblik vermande ik mij. Dit lokaal
had ik onderzocht en nu moest ik buiten maar eens
gaan rondkijken, om te beginnen bij die vier totems
Ik besluit de vier totems aan een
nader onderzoek te onderwerpen.
die daar stonden opgesteld. Pas zodra ik dit
eilandje in zijn geheel had uitgekamd en niets had
gevonden om hier weer weg te komen, was het
tijdstip aangebroken om mij zorgen te gaan maken
en niet eerder. Ik moest meer vertrouwen hebben in de hints die Jeff Zandi mij had
toegespeeld en de boodschap die Yeesha mij had gegeven. Zij hoorden toch niet bij
een duister complot wat tot doel had de argeloze bezoeker in een val te lokken? Uit
het feit dat ik door middel van een schakelboek op deze rotsbult terecht was
gekomen, moest ik toch de conclusie trekken dat dit een soort portaal was die
toegang bood tot meer, hetgeen Yeesha had beloofd. Moreel weer wat opgekikkerd
verliet ik dus in ferme pas de hut, die ik – voorlopig? – als mijn eigendom kon
beschouwen.
De wandeling naar de plek waar de vier korte totems stonden, was een extreem
korte. Ik onderwierp de meest rechtse die het dichtst bij de hut stond, aan een nader
onderzoek. Opvallend was het grote symbool van een hand
die op de ronde zijkant van de stenen zuil was aangebracht.
Hij zag er precies hetzelfde uit als het handsymbool op de
zeven reisdoeken, die ik in de woestijn en de spleet had
geactiveerd. De bovenkant van de ongeveer anderhalve
meter hoge zuil was eveneens opvallend. Vier schuine
‘dakpannen’ hielden nog een rond gat in het centrum vrij,
waarin iets geplaatst of opgeborgen kon worden, maar die
ruimte was nu leeg. De ‘dakpannen’ toonden een ets,
voorstellende een grote paddenstoel, die door een tweetal
kleinere werd geflankeerd. De tekening, en trouwens de
stenen zuil als geheel, kwam mij bekend voor. In het boek
dat ik zojuist had doorgebladerd en gelezen, werd deze zuil
stilistisch afgebeeld. Het was het eerste plaatje dat ik was
tegengekomen. Die schets toonde ook een opengeslagen
boek, onderin de zuil. Zou deze zuil voorzien zijn van een
67
De eerste totem, rechts
vooraan, toont een
schets van een paar
paddenstoelen.