Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 36: Een nieuw begin?
Het schakelen naar mijn vertrouwde Relto hielp aanvankelijk niet om het
ongemakkelijke gevoel van mij af te schudden. Koud had het reisschakelboekje mij
namelijk in het hutje afgezet dat ik nu écht als mijn eigendom kon beschouwen, of ik
hoorde de regen op het rieten dak roffelen. Het was duidelijk… ook hier was het weer
dus totaal omgeslagen, iets wat uit de tekening
van de laatste Yeesha pagina die ik had
bemachtigd, overduidelijk was te halen. De
schemer was ook dieper geworden en, niet
onlogisch, de wolken donkerder en dikker. En dat
terwijl ik nu eigenlijk een beetje behoefte had aan
zonneschijn…
Nadat ik, via de ramen en de deuropening de
weersomstandigheden buiten had aanschouwd,
Te horen en te zien is hoe ook in
mijn Relto de regen neervalt.
voelde ik nu toch wel iets van trots en voldoening
in mij omhoog wellen. Goedbeschouwd was dit
een uniek geschenk dat Yeesha mij had
aangeboden. Maar daar was het niet bij gebleven. Ze had mij ook kleding
geschonken die ik kon dragen, om zo te tonen dat ik haar queeste had volbracht en
aan de kant van de Bahro stond. Maar was dat wel zo? De bevrijding van de Bahro
was niet gegaan zoals ik had verwacht. Maar had het echt zoveel anders kunnen
gaan? En uit de eerdere gebeurtenissen en indirecte beschrijvingen was eigenlijk
toch al gebleken dat de Bahro geen ‘gewone’ mensen waren? Hoe dan ook was het
een goede daad geweest om een Bahro te bevrijden. Wellicht zou hij mij daarvoor
dankbaar zijn en wie weet, zou dat ooit nog van pas komen. Hoewel de waas van
geheimzinnigheid die rondom dit vreemde volk hing, eerder groter was geworden dan
was weggenomen, was het mij wel duidelijk geworden dat ik ze beter als vriend kon
houden dan als vijand.
Ondertussen was ik voor mijn klerenkast gaan staan en opende de deur. Zie je wel!
Daar was een nieuw kledingstuk verschenen, een kruising tussen een sweatshirt en
een T-shirt. Het zag er inderdaad prachtig uit en
ik was nauwelijks verrast toen ik bemerkte dat
ook dit shirt precies mijn maat was. Ik trok het
namelijk aan en het zat als gegoten. Qua
kleurstelling had het wel iets weg van het ronde
tapijt dat hier op de grond lag, alleen waren de
kleuren veel helderder. De hoofdkleur was
geelbruin en ik was gecharmeerd van het grote
handsymbool dat de borst sierde. De kraag en
de mouwen waren afgezet met een fraaie
groenige bies, die ook terugkwam op de rug en
onderaan de voorkant. In het blauwgroen was
een zwart sierpatroon aangebracht, terwijl langs de randen een dun roodachtig
stiksel was bevestigd. Ook dit was een mooi cadeau!
Aldus gekleed, besloot ik toch even buiten te kijken. Hier onweerde het gelukkig niet,
want dat zou, hoog op deze rots, toch niet zo plezierig zijn. De regen was ook minder
intensief dan in de woestijn en aarzelde tussen licht en matig. Er zat dan ook nog
354
Dit is een fraai shirt dat Yeesha mij
heeft geschonken.