You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
De gang boog in een flauwe knik naar rechts af. Mijn vermoeden dat de KI, die<br />
wellicht dus voor bezoekers bestemd was, alleen aan bepaalde gangen en ruimtes<br />
toegang verleende, werd hier meteen bevestigd. Een deur in de rechterwand van de<br />
gang bleef namelijk gesloten, ook al lichtte het<br />
symbool eventjes groenig op, zodra ik langs deze<br />
doorgang liep. Kennelijk was mijn KI alleen<br />
gerechtigd om ‘blauwe’ deuren te openen. Ik liep<br />
door, zag hoe een volgende gangdeur zich<br />
automatisch opende en stond toen opeens bij een<br />
scheur in de vloer en de wand, die met pylonen en<br />
een hekje was afgezet. Het tafereel kwam mij<br />
bekend voor! Hierlangs was ik naar de draaiende<br />
cilinder geslopen en vervolgens met een tweetal<br />
uitgekiende sprongen in de machinekamer<br />
gekomen! Dan moest ik deze gang maar eens<br />
verder uitkammen, om te zien of deze ook nog<br />
toegang bood tot een paar interessante ruimtes…<br />
Dat bleek zwaar tegen te vallen. De deuren die in de gang zelf waren aangebracht,<br />
gingen de een na de ander keurig voor mij open, dat was het probleem niet. Echter,<br />
ook in déze gangdelen bleken de ándere deuren die in de rechter gangwanden<br />
waren aangebracht, zonder uitzondering op ‘groene’ KI-signalen te reageren, die<br />
mijn KI niet kon leveren. De gang zelf bleef voortdurend naar rechts afbuigen en zo<br />
leek het wel alsof deze aan de buitenkant van dit gebouw, in een complete cirkel<br />
rondliep. Hoe juist die constatering was, bleek al spoedig. Het machinegedaver was<br />
aanvankelijk nog wat verder afgezwakt, maar werd op een gegeven moment opnieuw<br />
wat luider. Toen tenslotte de zoveelste gangdeur openging, stond ik pardoes weer in<br />
de controlekamer, waar ik nu door de andere, linkerdeur was binnengekomen!<br />
Plots had ik genoeg van de herrie hier en in een opwelling greep ik mijn<br />
reisschakelboekje en schakelde terug naar mijn Relto. Opnieuw staand in mijn hut op<br />
mijn eilandje, viel de stilte als een weldadige deken over mij heen. Ik liep even naar<br />
buiten, naar de watervalletjes en de vijver. Het<br />
zachte geklater van het water bracht mij tot<br />
rust en verder zag ik dat het schemerige licht<br />
nog steeds niet was veranderd. Wat waren<br />
die D’ni werelden toch wonderlijk! Ik ervoer nu<br />
zelf dat ik, na toch pas een korte tijd hier<br />
vertoefd te hebben, deze rotspunt al helemaal<br />
als mijn ‘thuis’ beschouwde. Er borrelde zelfs<br />
een vaag gevoel van heimwee in mij omhoog,<br />
bij de gedachte dat ik hier spoedig weer zou<br />
vertrekken.<br />
Want dat ik terug zou moeten schakelen naar<br />
Gahreesen, dat was duidelijk, want mijn<br />
opdracht was daar nog niet voltooid. Pas vier<br />
van de zeven reisdoeken had ik in Gahreesen geactiveerd en ook had ik nog niet het<br />
portaal gevonden waardoor ik dat Tijdperk zou kunnen verlaten, zodra ik de zevende<br />
en laatste reisdoek had geactiveerd. Toch leek het dat ik daar in de gevangenis nu<br />
vast zat. “Maar ja, dat is de functie van een gevangenis nu eenmaal, dat men vast<br />
zit,” mompelde ik zachtjes voor mij uit, in een soort van wrange humor.<br />
161<br />
Mijn KI is alleen in staat om<br />
‘blauwe’ deuren te openen, en<br />
geen ‘groene’.<br />
Het zachte geklater van het water op mijn<br />
Relto brengt mij tot rust.
Change language