Uru Kroniek - All Things Uru

Deze spiralen hebben wel wat weg
van die gedraaide zeeschelpen…
versierselen aangebracht in oranjeachtige en
blauwgroenige tinten. In de verticale stenen
stutbalken daarnaast waren een drietal spiralen
uitgebeiteld, waarin ook een soort patroon zat
weggewerkt. Hierdoor hadden deze wel wat weg
van die gedraaide zeeschelpen. Nou, dit was in
ieder geval een stuk mooier dan die losse keien
en stukken boomstam die een andere Yeesha
pagina – ik meen uit Gahreesen – hier had
gedeponeerd. Nog steeds vond ik dat nogal
rommelig staan en omdat ik geen idee had wat ik
ermee moest beginnen, kon ik dat ook niet echt
een verfraaiing vinden en evenmin was het nuttig.
Enfin, als ik mij er écht aan zou storen, kon ik al die troep simpelweg over de rand
kieperen…
Goed, wat nu gedaan? Ik wierp een blik op de drie, nog steeds licht rokende totems
en het lege zuiltje linksvoor, dat het schakelboek naar Eder Gira had bevat. Opnieuw
liep ik mijn hutje in en zag dat de boekenkast er
weer een schakelboek bij had gekregen. Dat lag
natuurlijk voor de hand. Naast het rode
schakelboek van Eder Gira was nog een plekje
vrij geweest en daar was nu een vrijwel identiek
schakelboek verschenen, maar dan in het groen.
Het patroon op de rug was hetzelfde, alleen het
D’ni cijfer daaronder was verschillend. Zo te zien
was het groene boek nummer zeven, maar het
getal op het rode boek durfde ik niet met
zekerheid te noemen. Twee maal het getal ‘drie’,
dat was duidelijk, maar het symbool leek boven
de ‘25’ uit te komen. Als het symbool op zijn kop
stond (een vrij onaannemelijke suggestie), dan
zou het ‘18’ kunnen zijn. Na een ogenblik haalde ik mijn schouders op. Wat deed het
ertoe?
De harde waarheid was dat ik hier in mijn Relto nu een beetje aan het rondlummelen
was, omdat ik niet wist wat ik verder moest doen. Ik moest op de een of andere
manier aan licht zien te komen, om daarmee die donkere gang in de grot achter de
watervallen in Eder Gira te kunnen verkennen. Tja, ik kon moeilijk een brokje
gloeiende lava uit de lavastroom plukken… maar wat dan wel?
Plots borrelde het inzicht omhoog. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik had nota bene al even
met dat licht rondgelopen! De vuurvliegjes in Eder Kemo! Toegegeven, ieder
individueel vuurvliegje was niet meer dan een zeer zwak groenig lichtpuntje, maar
zelfs een klein zwermpje was omvangrijk genoeg om de omgeving tenminste íets te
verlichten, dat had ik zelfs in het schemerige daglicht van Eder Kemo kunnen zien.
Dan moest dat in een totaal duistere tunnel zéker genoeg licht geven om enige
details te kunnen onderscheiden.
Het was het proberen waard. Voorzichtig manoeuvreren dus, want ditmaal wilde ik
dat de vuurvliegjes mij zouden blijven volgen. Ik diende langzaam te lopen en geen
bruuske bewegingen te maken. Ook bij water zou ik moeten uitkijken, want het was
328
Naast het rode schakelboek is een
vrijwel identiek groen exemplaar in
mijn boekenkast verschenen.