Uru Kroniek - All Things Uru

geen gelig, maar een paarsig licht scheen. Lopend naar het andere eind van de
ruimte, bekeek ik wederom dat vreemde apparaat dat ook hier stond opgesteld, met
de groene en rode lichten. Was dit misschien de ‘stortkoker’ die de deelnemers
kleedden en vervoerden naar de centrale ruimte? Wellicht wel, maar die kennis
bracht mij weinig verder. Ik had nog steeds geen idee hoe dit apparaat werkte en
daarom was het voor mij onmogelijk om in de centrale ruimte een kijkje te nemen.
Misschien was dat maar goed ook…
Het viel mij op dat de nis links van het apparaat leeg was, dus hier stond geen
‘ruimtepak’ opgesteld. Het was waarschijnlijk dat
deskundigen van de DRC dit pak voor nader
onderzoek hadden meegenomen, want ik mocht
er toch wel van uitgaan dat beide teams
oorspronkelijk over zo’n pak konden beschikken.
Mijn onderzoek van deze ruimte bleef dus een
zeer kortstondige en via het korte gangetje dat
ook in een paarsig licht was gedompeld, begaf ik
Ook het gangetje tussen de toonzaal
en de controlekamer is hier in een
paarsige lichtgloed gedompeld.
mij naar de volgende ruimte.
Afgezien van het paarse licht, was ook de zaal
met de enorme zoeklichten volstrekt vergelijkbaar
met de zaal aan de andere kant van de centrale
ruimte. Simpson had dit in zijn verslag de controlekamer genoemd, omdat men van
hieruit de muur in het centrale strijdtoneel van dit gebouw kon bedienen. Ik liep even
naar de glazen uitbouw met die ene stoel, om vanaf daar een blik in de enorme zaal
daarachter te werpen. Zo op het oog zag ik geen enkel verschil. De centrale ruimte
leek volstrekt symmetrisch te zijn en de hoge, massieve muur in het midden,
waartegen het zich dus allemaal afspeelde, zag er van deze kant bezien, precies
hetzelfde uit als de andere kant. Ik vermoedde dat de strijd die hier geleverd werd,
wel een sportieve was. Wellicht bleef ieder team zelfs aan zijn eigen kant en waren
de hindernissen die overwonnen moesten worden en die in de muur waren
aangebracht, aan beide kanten identiek. Het was dus niet zo dat teamleden de
tegenpartij een hak konden zetten, of zo. Primair was wellicht het uittesten van de
pakken en de uitrusting en werden die wedstrijden er slechts bij gedaan ter vermaak,
net zoiets als demonstraties die de brandweer wel eens gaf op een braderie, of zo.
Dat was toch heel iets anders dan een ‘echte’ brand!
Ook hier was ik dus vlot uitgekeken en dan restte mij hier beneden nog maar één
ruimte, namelijk de tweede vergaderzaal. Na een korte wandeling was deze bereikt
en het was niet bepaald een verrassing om te
constateren dat ook hier geen verschillen waren
te ontdekken in vergelijk met de andere
vergaderzaal aan de overkant, afgezien dan van
het feit dat een paar stoelen op wat andere
plekken in de zaal waren neergezet.
Hoewel, één ander verschilletje was er toch wel,
tot mijn spijt. Het rechter kozijn van het raam was
namelijk leeg, er zat daar geen reisdoek op
vastgeplakt! Helaas, dat zou ook al te makkelijk
zijn geweest. Die laatste reisdoek zou ik dus
ergens anders moeten zien op te snorren.
Toch was het geen nutteloze wandeling geweest,
182
In de tweede vergaderzaal bevindt
zich géén reisdoek, maar wel een
tweede notitieboek van de DRC.