Uru Kroniek - All Things Uru

Hmmm… Demath had de knoet er dus goed onder, maar zijn strenge handhaving ten
aanzien van de omgang met de buitenstaanders had in ieder geval tot effect dat de
gestelde regels gaandeweg steeds beter werden nageleefd. Over het oordeel of dat
een goede, of op dit punt juist een slechte ontwikkeling was, wilde ik mij niet uitlaten.
Als ik de mening van Yeesha en wellicht ook Atrus in deze kon peilen, dan waren ze
wellicht tot het laatste geneigd. Verder was het opvallend om te lezen dat ook hier in
D’ni de slaven hun werk kennelijk zó onopvallend verrichtte, dat velen van het
‘gewone’ volk niet eens van hun bestaan op de hoogte was! Dat was toch wel iets
merkwaardigs…
Inmiddels had ik ook dit tweede verslag vrijwel uitgelezen. De laatste bladzijden
handelden over een nogal dramatische gebeurtenis die zestig jaar later had
plaatsgevonden. Ik las:
In 4764 DE werd Demath het slachtoffer van een moordaanslag, die mislukte. Twee
leden van de Relyimah werden daarbij gedood, toen die tijdens de aanslag het leven
van Demath wisten te redden. De aanslagplegers werden gevonden en twee jaar
later gaf Demath opdracht tot hun executie. Het was de eerste executie die zowel
bij het grote publiek als bij de Raad op weinig weerstand stuitte. De twee mannen
moesten klaarblijkelijk naar een zogenaamd Dood Tijdperk schakelen, waarbij ze
meteen het leven lieten. Hoewel de meeste zich konden vinden in deze
terdoodbrenging, voelden anderen, die tegenstander waren van inmengingen van
buitenaf, zich sterker dan ooit in deze kwestie. “Nu”, zo beargumenteerde ze,
“doden D’ni zichzelf, om wille van de buitenstaanders.” *6
In 4826 werd Demath beloond voor zijn inspanningen om de toelatingseisen van de
Hoofdgilden te versoepelen. De eerste ‘niet betalende’ leden van het Stenen Huizen
Gilde rondden de pogingen af om een methode uit te denken voor een techniek om
componenten in een vroeg stadium samen te voegen en te verbinden. Dit vormde de
basis voor de uiteindelijke ontwikkeling van Nara. Demath prees het Gilde en de vele
kansen die alle bewoners van D’ni nu kregen, zulks ten voordele van de hele
gemeenschap. *7
In 4843 ging Demath heen, op een leeftijd van 305 jaar. De troon liet hij na voor zijn
oudste zoon.
Voetnoten:
1. Sommigen beargumenteerden dat het niet Ji was die voor Demath koos, maar
dat het Oppermeester Imas van het Handhaversgilde was die deze keus
maakte. De kwestie is nooit officieel bevestigd, maar verklaart de keuze van
Ji het best.
2. Uit een toespraak van Demath, waarin hij voor het grote publiek de
uitkomsten van de Raadsbeslagen toelicht.
3. Toentertijd waren de Hoofdgilden extreem prijzig geworden en een grote
meerderheid van de gemeenschap kon zich dat bij lange na niet permitteren,
zelfs al hadden ze zich gekwalificeerd om lid te mogen worden van de Gilden.
4. Overgenomen uit de privé verslagen van Oppermeester Reshan van het
Archiveringsgilde.
277