Uru Kroniek - All Things Uru

Riven was te zien.
Wat viel hier nog verder te ontdekken? Tot mijn
genoegen zag ik dat rechts een stenen trap begon,
die naar beneden liep. Zou deze trap uitkomen in de
ruimte met de gesloten deur en het raam? Dat zou
heel goed kunnen. In het voorbijgaan wierp ik nog
een korte blik op een doos met twaalf vakjes, waarin
allerlei stenen en kristallen lagen en daalde
vervolgens de trap af. Zo belandde ik inderdaad in
de ruimte die ik vanaf buiten nog niet kon betreden.
Door het raam had ik het goed gezien. Dit was
inderdaad de keuken, en hier bevond zich de as van de molen, die ook een
molensteen in beweging kon zetten. Wellicht
maalde Anna hier graan, om zo brood te kunnen
bakken. Ik duwde de hendel naar achteren, die zich
voor het plateau met de molensteen bevond en zag
hoe de klampen van de metalen stang losschoten.
Het zaakje kwam echter nog niet in beweging.
Wellicht moest, om de wrijving te overwinnen, de
molen nu worden aangeduwd, een actie die ik
Dat is het geval.
eerder al tevergeefs had geprobeerd uit te voeren.
Alvorens terug naar boven te gaan, keek ik hier
eerst nog even nader in het rond. Rechts in de hoek
bevond zich de oven, die was vanuit het raam niet zichtbaar geweest. Links en rechts
lagen nog diverse stronken hout, waarmee de oven werd gestookt. Daarnaast
bevond zich de gesloten deur, maar door middel van de blauwe knop daarnaast kon
deze geopend worden – althans zodra er energie beschikbaar was!
Er zat dus niets anders op om via de woonkamer hierboven weer naar buiten te
gaan. Via de plateaus sprong ik naar de bodem van
de spleet, klom aan de overkant via de kapotte brug
omhoog en stond spoedig opnieuw boven op de
woestijnbodem, alwaar de temperatuur inmiddels al
behoorlijk was opgelopen. Het was echter maar een
korte wandeling naar de andere kant van de spleet,
alwaar het windmolentje zich bevond. Opnieuw zette
ik mij daar schrap tegen de boom. Met een licht
gekraak kwam deze in beweging en zo kreeg de
warme, droge woestijnwind vat op de wieken. Daar
begon het geheel rond te draaien. Mooi zo! De
spleet was nu van energie voorzien en ik haastte mij terug naar het inwendige van de
spelonk, alwaar een prettige koelte heerste.
Daar aangekomen, verspilde ik geen tijd en begaf mij meteen naar het liftje met de
vierkante emmer en testte het voetpedaal opnieuw. Ditmaal werkte hij wel en werd
de emmer naar beneden getakeld. Nu werd ik in staat gesteld om de reisdoek die
aan de voorkant van de emmer bevestigd zat, aan te raken. Tot mijn genoegen zag
ik dat naast de hele handpalm en de duim, nu ook de wijsvinger van de afbeelding
oplichtte. Nog drie vingers te gaan!
52
Hier begint een trap. Brengt deze
mij in de ruimte waar ik de rem
van de molen kan ontkoppelen?
Het windmolentje draait!