Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 3: Relto.
Zodra ik het gat inkroop, verwijdde de ruimte zich tot een kleine grot. Langs de wand
was echter een houten ladder bevestigd, zodat ik gemakkelijk kon afdalen. Beneden
versmalde de grot zich en transformeerde zo in een gang, die in een flauwe bocht
naar links afboog. Zodra ik een paar stappen in de
richting van deze gang zette, lichtte er op de wand
naast de ladder een figuur blauwachtig op. Ik
herkende de afbeelding. Het was dezelfde als die in
de woonkamer in de spleet op de vloer was gekerfd,
en keek er even bewonderend naar. Vervolgens liep
ik door. Het pad verwijdde zich al na een paar meter
en kwam uit in een tweede, wat grotere grot, in een
Ik bewonder de oplichtende
afbeelding op de wand, die
dezelfde is als het exemplaar op
de vloer van de woonkamer.
dolen. Aan weerszijde van het pad had zich water
verzameld, wat hier een poeltje had gevormd. Het
was heel waarschijnlijk dat de boom hierboven
dankbaar van deze watervoorraad gebruik maakte.
Ik richtte echter al snel mijn aandacht op de
wanden, want hier lichtten meer afbeeldingen in een
blauwig licht op, waarna ze naar enige tijd weer
uitdoofden. Rechts zag ik een soort krijger met een
speer in zijn rechterhand en daarnaast lichtte een
spiraal op. Daar links van viel een rechthoek te
Het pad buigt af naar de wand,
waar zich een sokkeltje bevindt.
Daarop ligt een boekje dat is
opengeslagen.
koepelvorm. Het pad boog af naar een van de
wanden en liep daar dood op een soort stenen
sokkel. Daarboven was een lamp aangebracht, zodat
ik hier niet in
volslagen duisternis
hoefde rond te
ontwaren, die iets bevatte dat wel wat op een
opengeslagen boek leek, met opnieuw een D'ni
teken in het hart. De laatste twee afbeeldingen die
oplichtten leken respectievelijk op de immense grot
waar zich de onderaardse D’ni stad moest
bevinden, en de vulkaankegel hierbuiten. Dit alles
moest toch een hint zijn dat ik hier op de goede
weg was?
Ik liep naar het sokkeltje toe en zag dat daarop een
langwerpig, maar niet al te groot opengeslagen
boekje lag. Ik bestudeerde het nader. De linker
bladzijde was leeg, de rechter toonde aan de
onderkant dezelfde tekening die ik hier als eerste
op de wand had gezien, alsmede op de vloer in de woonkamer. Daarboven was een
foto van een eiland aangebracht, meer een hoge rots. Deze rees uit de wolken
omhoog en op de voorgrond was ook nog een veel kleinere rotsstaak zichtbaar. Het
leek wel of ik op de min of meer vlakke bovenkant van de grootste rots een hut zag
staan en verder kon ik ook nog enige begroeiing ontdekken.
60
Ik arriveer in een tweede grot,
alwaar meer afbeeldingen
blauwachtig oplichten.