Uru Kroniek - All Things Uru

hem. Dat was mooi, want als ik hier nu weg zou gaan,
desnoods door terug te linken naar mijn Relto, dan
kon ik desgewenst rechtstreeks naar hier terug
schakelen, zonder dat ik die ingewikkelde route via de
instorting en die draaiende cilinder zou hoeven te
nemen.
Naast het wandje met de reisdoek waren langs de
achterwand een vijftal apparaten geplaatst,
bestaande uit een grote vierkante plaquette en
daarnaast een rail met een grote hendel. Daarboven
zat ook een lamp weggewerkt, maar bij alle
apparaten waren deze lichtpunten gedoofd. De rail
was van een soort schaalverdeling voorzien. Vervolgens bekeek ik de afbeeldingen
op de plaquettes nader. De meest rechtse herkende ik, die als enige níet van een
hendel met lamp was voorzien. Hier werden die
zware kluisdeuren afgebeeld, die ik hier in diverse
gangen, kamers en zalen had aangetroffen en
waarvan er sommige open waren, maar andere
gesloten. Dat was nu juist het probleem. Als ik ze
naar believen kon openen en sluiten, dan had ik
hier overal een stuk gemakkelijker toegang gehad!
De twee afbeeldingen daarnaast herkende ik ook.
Het waren liftdeuren, respectievelijk voor naar
Naast het wandje met de reisdoek
zit een soort bedieningspaneel.
boven en naar beneden, waarvan ik er ééntje had
gezien. De voorlaatste afbeelding was ook
duidelijk, dat stelde het liggende rad voor dat hier
in de vloer zat verzonken. De laatste, meest linkse afbeelding, leek de remmen van
dit rad weer te geven. Met een stevige ruk trok ik de hendel naast deze afbeelding
naar beneden, maar de lamp daarboven bleef gedoofd. Ik liep naar het rad, maar ik
slaagde er nog steeds niet in dit te ontkoppelen. Ik zette daarna de hendel bij de
afbeelding maar weer in de oorspronkelijke, bovenste stand.
Het werd duidelijk dat de apparaten de energie ontbeerden om dat te doen waarvoor
ze waren ontworpen. Die energie was hier echter wel voorhanden! Als ik het liggende
tandrad aan de draaiende cilinder zou kunnen koppelen, dan had ik als het ware een
reuzen dynamo in werking gezet! Er was hier sprake van een leuke paradox. Het rad
kon ik niet loskoppelen omdat ik niet de beschikking had over de energie die
daarvoor nodig was. Kon ik die krachtbron namelijk wél gebruiken, dan zou het rad al
los zijn! Kortom, ik moest hier in deze ‘raderenkamer’ een andere energiebron zien
op te sporen.
Die diende zich sneller aan dan ik had gedacht. Aan
de andere kant van het wandje met de reisdoek,
bevond zich een metalen rooster, dat met een harde
klik naar beneden veerde, zodra ik daar op ging
staan. Onder invloed van mijn gewicht schoof
vervolgens achter dit rooster een grote metalen
cilinder omhoog, die ook al van een schaalverdeling
was voorzien. Hij schoof omhoog totdat de top zich
ongeveer twee-en-een-halve meter boven de vloer
bevond en kwam toen tot rust. Zodra ik dit had
gedaan, stapte ik van het plateau of. Als reactie
158
Er hangt hier ook een reisdoek,
die ik snel activeer.
Door op een rooster te gaan
staan, verheft zich daarachter
een grote metalen cilinder…