You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
niet zo fel als op Aarde, maar dat kwam ook deels omdat er hier nogal wat wolken<br />
langs het zwerk trokken. Hoewel er hier beneden maar weinig wind stond, niet meer<br />
dan een zwak briesje, moest het hogerop veel harder waaien, want de wolken<br />
trokken behoorlijk snel. Dik waren ze echter niet, want de zon bleef er voortdurend<br />
gesluierd doorheen schijnen. Ze hingen dan ook tamelijk hoog, want het zicht was<br />
bijna optimaal en ook de hoogste bergtoppen ginds waren duidelijk zichtbaar en<br />
bevonden zich nog ruim onder de laagst langstrekkende wolkenslierten.<br />
De temperatuur was hier wat aangenamer dan binnen. De zon gaf genoeg warmte<br />
om, in combinatie met het vele vocht hier, het bijna zwoel te doen aanvoelen. Die<br />
mening werd trouwens gedeeld door de fauna hier. Het was hierbuiten een gekwaak<br />
van jewelste, maar ik hoorde nog veel meer dierengeluiden. Soms leek het wel alsof<br />
ik een hond hoorde blaffen en ook leek ik insecten en vogelgeluiden te horen. Veel<br />
dieren zag ik echter niet. Sterker nog, alleen een vrij grote vogel zag ik traag, met<br />
grote klapwiegende vleugels langs vliegen. Ik had geen idee wat voor vogel het was<br />
en bij nader inzien leek het meer op een kruising tussen een vogel en een insect. Het<br />
dier vloog een paar keer dichtbij langs, leek nieuwsgierig mijn aanwezigheid op te<br />
merken, maar besloot toch geen risico te nemen en bleef op afstand. Eigenlijk was ik<br />
daar wel blij om. Stel dat het een roofvogel was, die in mij een prooi zag… ik had<br />
niets bij mij om mijzelf tegen een aanval te verdedigen!<br />
Na aldus het landschap in mij op te hebben genomen, besloot ik het metalen looppad<br />
te volgen. Het bleef horizontaal, op ruime hoogte boven de waterspiegel doorlopen<br />
en was met metalen stangen en klampen aan de stammen van naburige<br />
reuzenboleten verankerd. Ook hier was het<br />
looppad voorzien van relingen en er waren<br />
daaraan op regelmatige afstanden lantaarns<br />
aangebracht die, net als binnen, blauwig licht<br />
verspreidde in de aanhoudend schemerige<br />
atmosfeer. Het was trouwens niet alleen natuur wat<br />
ik hier zag, want naast het looppad zag ik hier en<br />
daar ook spiraalvormige kokers hangen, waarvan<br />
er eentje trouwens bij ‘mijn’ paddenstoel uitkwam.<br />
Op zijn weg naar hier schampte hij de dikke steel<br />
van een reuzenzwam. Om deze blokkade weg te<br />
nemen, had men rücksichtslos een hele hap uit<br />
deze stam weggehakt, maar de reuzenboleet leek<br />
daar weinig hinder van te ondervinden. Zijn<br />
enorme hoed had hij namelijk nog op. Rondom de steel, ongeveer halverwege het<br />
looppad en het water, was wel rondom een zeil<br />
gespannen. Met welk doel precies, kon ik niet meer<br />
bepalen. Het zeil zelf was inmiddels op diverse<br />
plaatsen gescheurd en toonde ook grote gaten.<br />
Nee, dat zou niet veel bescherming meer bieden!<br />
Van daar liep de spiraalbuis verder naar ‘mijn’<br />
paddestoel en daar vervolgens omhoog, om daar in<br />
de wand te verdwijnen. Aan de andere kant leek<br />
wel een soort kabelbaan te lopen, waarbij een paar<br />
Aan de andere kant lijkt een soort<br />
kabelbaan te lopen.<br />
hoedenloze dikke zwamstelen dienst deden als<br />
dragers van de kabels. De spiraalvormige kokers<br />
kwamen in de verte trouwens samen bij een groot<br />
75<br />
Een van de spiraalvormige kokers<br />
eindigt bij ‘mijn’ paddenstoel en<br />
doorsnijdt daar naartoe de steel<br />
van een andere reuzenzwam.
Change language