Uru Kroniek - All Things Uru

ze nu waren en de D’ni geloofden dat het deze familie en vrienden waren die de bruid en
bruidegom representeerde en tot echtgenoten maakten. Gewoonlijk stond de priester op
de derde zijde van het podium.
Zoals bij alle belangrijke gebeurtenissen en vooral tijdens de huwelijksvoltrekking, droegen
de bruid en bruidegom armbanden die hen waren geschonken tijdens hun geboorte en
ook toen ze volwassen werden. Nadat de bruid en bruidegom op het podium waren
gearriveerd, verwijderde de vader van de bruid haar armbanden en gaf die aan de
bruidegom. De D’ni geloofden dat het weggeven van deze armbanden symbool stond aan
het schenken van de puurheid en de volwassenheid van de bruid aan de bruidegom. Na
deze handeling werd vaak een korte toespraak gehouden. Daarna verrichtte de vader van de
bruidegom dezelfde handelingen, om daarmee zijn zoon aan de bruid te schenken.
Het schenken van beide kinderen werd gevolgd door een voordracht van beide ouders,
waarbij ze hun gelukwensen uitspraken jegens het paar dat verbonden werd, als ook jegens
een ieder die aanwezig was. De bruid en bruidegom verwisselden vervolgens symbolisch
van plaats als om aan te geven dat de familie en vrienden van de bruid de bruidegom
accepteerden en vice versa. Zowel de bruid als de bruidegom overhandigden vervolgens
alle vier de armbanden aan de priester.
Terwijl de priester het paar opmerkzaam maakte op hun verplichtingen jegens de ander en
Yahvo, plaatsten de bruid en bruidegom hun handen op het podium. Tijdens het hardop
voordragen van hun verplichtingen, maakte het paar ook toezeggingen aan de ander en
vervolgens ook aan Yahvo.
Gewoonlijk herinnerde de priester het paar er aan dat het huwelijk een nagedachtenis was
van ‘taygahn’ (om te weten met het verstand) en dat hun liefde altijd een weergave moest
zijn van hun liefde jegens Yahvo.
Na deze plichtnemingen deed de priester twee nieuwe en grotere armbanden bij de bruid
en bruidegom om. Die van de bruidegom werd om de linker pols geplaatst en die van de
bruid om de rechter pols. Deze nieuwe armbanden werden geacht zowel de puurheid- als
de volwassenheid armbanden te representeren die beide echtelieden eerder hadden
gedragen. De D’ni benadrukten dat de verbintenis nu hun eigen verantwoordelijkheid was
om zuivere kennis te behouden over het goede en kwade. De armbanden waren bedoeld
als een aanhoudende herinnering aan die verantwoordelijkheid, als ook de belofte om het
beste uit deze verbintenis te halen.
Nadat de nieuwe armbanden om hun polsen waren geplaatst, werden de handen van de
bruid en bruidegom samen omwikkeld met een strak zittend koord, die de handen en
polsen geheel bedekte. Als afronding deed de priester een ring aan de pink van iedere
‘vrije’ hand. De ringen waren symbolische herinneringen aan de gehele ceremonie en
werden geplaatst aan de vijfde vinger, om aan te geven dat de verbintenis op de vijfde dag
had plaatsgevonden.
De priester zou zichzelf / haarzelf vervolgens van het podium verwijderen, zodat het paar
zijn / haar plaats kon innemen. Samen wandelde het paar nu via het gangpad tussen beide
‘partijen’ door tot aan het eind daarvan, waar een glas met wijn op hen wachtte. Alvorens
daarvan te drinken knielde het paar en bidden beiden naar Yahvo.
297