Uru Kroniek - All Things Uru

Hoofdstuk 10: Schoten richting het einddoel.
De reisboekenlegger zette mij keurig voor de reisdoek neer, op de richel linksboven
van de ingang van de reuzenboleet bij het plateau. Ik sprong naar beneden en
wandelde de ruimte binnen, die dus voor de opslag van goederen werd gebruikt.
Zonder dralen beklom ik nu rechts de metalen trap, die uitkwam op een kort looppad.
Na een paar meter liep deze dood bij een deur, die
echter niet op slot zat.
De deur bood toegang tot een wijde gang in de
rotswand, waartegen de reuzenpaddenstoel was
gegroeid. De gang was dermate wijd en hoog, dat
het meer weg had van een tunnel, of een
langgerekte grot. Helemaal donker was het er niet,
want ginds leek de gang te splitsen en daar viel ook
Via deze deur beland ik in een
kruising tussen een gang, een
tunnel, of een langgerekte grot.
enig licht naar binnen. Ik liep die kant op. In
werkelijkheid bleek het geen splitsing te zijn, maar
maakte de gang een flauwe bocht naar links, terwijl
hij nog iets breder en hoger werd. De splitsing naar
rechts was een inham, maar de route leek daar
toch verder door te lopen. Dit pad was echter niet te volgen, want een
vreemdsoortige metalen deur versperde mij de weg.
De bovenkant, minstens vier meter boven de grond,
liep in een soort punt uit. Hieronder was de
eigenlijke ingang een aantal ronde platen, die als
een serie brede ringen in elkaar vielen. Het geheel
zag er zeer solide uit, alsof het een kluisdeur was,
maar te zien was dat sommige metalen ringen in
verticale richting bezien, doorsneden werden. Deze
deur zou dus open kunnen. Een deurkruk of slot kon
ik niet ontdekken, maar wel was er in het metaal in
het middelste ronde paneel een symbool van een
hand geëtst, dat precies zo oogde als de handjes op
de reisdoeken! Ik drukte op de hand, die als reactie hierop even in zijn geheel bleek
bruin oplichtte, maar verder gebeurde er niets.
Het kwartje was echter razendsnel gevallen. Deze deur zou wellicht mijn einddoel in
dit Tijdperk zijn, zodra ik er in was geslaagd om
hier alle zeven reisdoeken op te sporen en te
activeren. Nou, dat moest ik dan maar snel voor
elkaar zien te krijgen. Om mij heen kijkend zag ik
dat ik de zesde en voorlaatste doek hier al heel
snel te pakken had. Een klein stukje verderop zat
deze namelijk op de wand geplakt, tegenover de
deur. Ik activeerde hem en met het vertrouwde
rommelende geluid zag ik tot mijn genoegen dat
nog maar één vinger niet oplichtte. Ik moest dus
nog maar één reisdoek zien te vinden. Terwijl het
geluid van de reisdoek wegstierf, weerklonk er
opnieuw dat onheilspellende gekras, dat hol in de grot werd weerkaatst. Wat waren
dat toch voor beesten, die ik ook had gehoord toen ik de éérste reisdoek hier
129
Wat is dit voor een vreemde
deur?
Aan de wand schuin tegenover de
deur zit de zesde reisdoek geplakt.