Uru Kroniek - All Things Uru

De ovalen holte ginds is als een oase
te midden van de rotsen.
de route al vrij snel eindigde bij een soort van
monument, waar ook iets bijzonders mee aan de
hand was...
Dit alles liet ik echter nog even voor wat het was.
Recht vooruit ontwaarde ik namelijk een ovale
holte in de rotsen, waarvan de rand op een
steeds lager peil uitkwam. Zodoende kon men,
beginnend bij het laagste punt, over deze rand
lopen, totdat men uitkwam bij een staander van
een grote lantaarn die, indien nodig, de holte
daaronder kon verlichten. Dat alleen was echter
geen reden om daar als eerste naar toe te gaan, maar dat gold wel voor de reisdoek
die op de houder van de lantaarn zat vastgeplakt!
Ik liep daar dus heen en activeerde ook deze doek. Nog maar twee vingers van de
hand werden nog niet verlicht, dus dat schoot wel
lekker op! In betrekkelijk korte tijd had ik hier nu
al drie reisdoeken gevonden die ook nog eens,
stuk voor stuk, gemakkelijk te bereiken waren.
Een heel verschil met de exemplaren in Eder
Gira!
Staand naast de lantaarn, was te zien dat de
ontwerpers hieronder een ronde stenen oase
hadden geschapen, waar ook een bankje was
Ik activeer de reisdoek die op de
staander van de lantaarn zit geplakt.
geplaatst en die de bezoekers aan één kant via
een trappetje konden betreden. Tja, men had
hier zo heel wat hoekjes en plekjes gecreëerd
waar gezeten kon worden. Gezien de geringe zwaartekracht nam ik niet de moeite
om over de rand naar dat trappetje te lopen, maar sprong simpelweg naar beneden.
De vlakke, stenen grond vormde hier een cirkel met een doorsnede van vijf à zes
meter. In het midden hiervan was een grote ronde afbeelding uitgebeiteld, waardoor
deze een decimetertje verzonken was ten opzichte van de omringende vloer.
Glimlachend vroeg ik mij af hoeveel argeloze
bezoekers hier per ongeluk over dat kleine
opstaande randje gestruikeld zouden zijn…
De afbeelding zelf was door de tand des tijds
vervaagd, waardoor niet meer was te zien wat
het voorstelde. Ik ontwaarde nog net een
kleine cirkel in het hart en een brede,
cirkelvormige rand langs de buitenkant. Wat
daartussen had gezeten, viel niet meer te
ontdekken.
Nee, dan waren de etsen en tekeningen die
ook hier op de rotswand waren aangebracht,
een stuk duidelijker. Althans… ze waren
contrastrijk, maar wat ze voorstelden, was minder stellig te zeggen. Links van de
lantaarn waren een drietal vissen getekend, maar van een andere soort dan bij de
Bahrodeur te zien was geweest. De ets daar schuin voor, kon ik niet plaatsen. “Een
soort zeester,” mompelde ik, want dat was de eerste gedachte die in mij opkwam.
314
De rotstekeningen op dit plekje lijken
een onderwaterlandschap uit te beelden.