Uru Kroniek - All Things Uru

waterval moeten laten besproeien, maar dat moest dan maar. Dapper trotseerde ik
deze douche en stapte, nu wel totaal doorweekt, de ruimte achter deze waterval
binnen.
Wederom was ik in een kleine grot terecht gekomen, die als opslagruimte voor een
aantal van die visfuiken werd gebruikt en onderdelen van de lichtkacheltjes. De
meeste spullen zaten hier stevig vastgesjord,
maar twee fuiken lagen los op de vloer.
Hmmm… het probleem waarmee ik mij hier nu
geconfronteerd zag, was dat ik met een aantal
vuurvliegjes in die laatste grot moest zien te
komen. Daarbij moest ik drie stroken water zien
te passeren. Eerst de beek, dan het strookje
water voor de grotingang rechts achter de grote
waterval en tenslotte een kleine waterval, die het
rotspad doorsneed. Eén van die waterlopen kon
ik met een sprong overbruggen en de beek had
ik al van een alternatieve brug voorzien. De
oplossing was simpel. Hier had ik twéé fuiken tot mijn beschikking, waarmee ik nóg
een ‘brug’ moest bouwen. De kleine waterval viel af. Het water stroomde daar veel te
snel en bovendien zou ik het niet voor elkaar krijgen om deze behoorlijk zware fuiken
helemaal daar naartoe te slepen. Nee, dan was het een veel beter idee om ze, net
als die eerste, hier in het water te duwen en vervolgens over de rand te kieperen. In
het hoekje voor de grotingang beneden was het water wat ondieper en min of meer
in rust. Wellicht kon ik daar deze twee fuiken naast elkaar neerleggen om zo een
langere ‘brug’ te fabriceren.
Met een klein duwtje kan ik de twee
visfuiken over de rand kieperen.
volgde hun voorbeeld en sprong ook naar
beneden.
Daar was ik vervolgens nog een tijdje bezig met
zorgvuldig schuiven en duwen, om beide fuiken
in de gewenste positie te krijgen. Het mini
inhammetje was precies groot genoeg om beide
exemplaren daarin klem te zetten, hoewel ‘klem’
een groot woord was. Door de iets smallere
onderkanten tegen de achterliggende rotswand
te duwen, en de wat bredere bovenkanten naar
de poel te laten wijzen, verkreeg ik de meest
Met enig duw en trekwerk slaagde ik er in om de
twee toch vrij logge en zware visfuiken in het
water te duwen. Geholpen door de opwaartse
kracht en stroming van het water was het
vervolgens makkelijker om ze door de poel naar
de rand en de bovenkant van de onderste
waterval te duwen. Daarna was slechts een klein
zetje voldoende om ze over de rand te laten
vallen.
Gelukkig waren deze visfuiken alles behalve
gammel en naar beneden turend zag ik dat ze
hun val ongeschonden hadden doorstaan. Ik
stabiele positie. Was het genoeg? Het was duidelijk dat ik hier in totaal drie grote
334
Hmmm… met deze fuiken moet toch
ook wat te doen zijn… Een langere
brug fabriceren, bijvoorbeeld?
Even later is mijn tweede ‘brug’ klaar!