Uru Kroniek - All Things Uru

op de loodrechte wand van de spleet geplakt. Wel bevond zich ruim een meter
daaronder een richel. Of ik wilde of niet, vroeg of laat zou ik die doek, en ook die
andere trouwens moeten zien te activeren, anders zou ik hier net zo goed meteen de
pijp aan Maarten kunnen geven. Hmmm… wat déze reisdoek betreft, zag ik wel een
mogelijkheid om veilig op de richel daaronder te geraken. Ik had al gemerkt dat ook
hier in Eder Gira, net als in Kadish Tolesa en Gahreesen, sprake was van een
geringe zwaartekracht. Ik zou mij daar van boven, waar het pad liep, langzaam op
die richel kunnen laten vallen. Hoe ik vervolgens van daar weer weg kon komen, was
vers twee. Desnoods moest ik dan maar terugschakelen naar mijn Relto, om
vervolgens via het beginpunt in het maansikkeldal dit Tijdperk weer te betreden. Het
was, linksom of rechtsom, een behoorlijke hindernis die ik moest nemen en dat gold
ook voor die andere reisdoek. Dat beloofde nog wat voor het vervolg…
Hoe dan ook, de stenen boogbrug eindigde in ieder geval bij het begin van het
tweede grote plateau. Hier waren langs de rand ook metalen staanders op
rechthoekige stenen sokkels bevestigd, waar doorheen een buis liep. Ik hoorde een
zwak gesis. Door deze buis werd wellicht stoom vervoerd en de rechte pijp die op
iedere staander was aangebracht, zou wel een soort uitlaatklep zijn.
Ik schonk dit buizenstelsel echter maar even aandacht, want het uitzicht daarachter
was veel interessanter! Het terrein lag daar nog
een stuk lager en grensde aan het meer dat door
de watervallen werd gevoed! Het water van het
meertje zag er koel en kristalhelder uit. Op de
voorgrond verliet een beek het meertje en
stroomde het water naar rechts weg, om daar
middels een waterval verder in de diepte te
verdwijnen. Het watergordijn dat in het meertje
stortte, was niet al te dik en het was te zien dat
zich daarachter een paar grotten moesten
bevinden. Zeker aan de rechterkant was dat
goed te zien. Het moest daarbinnen heerlijk koel
zijn, met dat voortdurend neerstortende water
voor de ingang. Intrigerend waren ook de vreemde voorwerpen die hier en daar
stonden opgesteld, deels op het land en deels in het water. Het leken wel de
beenderen van een of ander reusachtig dier. Een plat rond bot was zelfs als een
soort triomfboog over het beekje gespannen!
Het meertje en de beek werden gescheiden door een min of meer driehoekige
zandplaat, in dezelfde kleur als de bodem van het maansikkeldal. Ook het terrein op
de voorgrond was vlak, van dezelfde grondsoort en op vergelijkbare hoogte gelegen.
Nabij de omringende rotswand zaten er ook droogtescheuren in de grond. Ook links
was een zelfde plateautje te zien. Ik snapte hoe de vork in de steel stak. Soms was
de watertoevoer groter en dan kwam dit allemaal onder water te staan. Het peil van
het meertje zou daartoe met niet veel meer dan een half metertje hoeven te stijgen.
Op het strandje was nog een vreemd groot rond bouwsel geplaatst, waar zo te zien
de stoom naartoe werd geleid. Trouwens, nu ik goed keek, leek het wel alsof ik in dit
bouwsel een schakelboek uitgestald zag liggen! De afstand was net iets te groot om
dat duidelijk te kunnen zien en deze conclusie dus met zekerheid te trekken. Dit was
hoe dan ook een zeer interessante plek om vervolgens te bezoeken. Het plateau
waar ik nu was beland, zou daar ongetwijfeld toegang tot bieden?
257
Ik krijg hier een ombelemmerd uitzicht
op het meertje met de watervallen en
de bouwsels daar omheen.