Uru Kroniek - All Things Uru

was hij verder niet. Op mijn vraag of hij de eigenaar van dit terrein was, antwoordde
hij dat hij Jeff heette en de zoon was van degene die het land hier had gekocht. Hij
lette nu op de boel en maakte bezoekers wegwijs, zoals hij zojuist ook bij mij had
gedaan. Het was niet bepaald een zware job, want veel bezoekers kwamen er de
laatste tijd niet meer. Ik zag dat hij op het houten tuintafeltje een paar versnaperingen
had geplaatst, alsmede een tweetal halve literflessen cola. Naar echt Amerikaans
gewoonte ontbrak ook de barbecue niet, maar om nu in je eentje in de woestijn een
dergelijk eetfeestje te beginnen… Maar Jeff Zandi had zich in zijn lot geschikt en leek
daar vrede mee te hebben.
Bij mijn afscheid merkte Jeff nog op: “Je hebt stroom nodig voor de imager in de
spleet. Probeer eerst de rem van de windmolen te ontkoppelen.”
Dat was een nuttig advies. Ik liep om de camper
heen en zag dat het vanaf hier maar een paar tiental
meters lopen was naar het windmolentje. Eerst nam
ik echter de camper nogmaals in ogenschouw. Het
was inderdaad een flink gevaarte, zelfs riant voor
één persoon. Maar als Jeff langere tijd hier in de
woestijn moest vertoeven, dan kon hij die ruimte wel
hebben.
Tot mijn verbazing zag ik dat hier ook een doek op
de metalen wand van camper zat geplakt, die er
precies zo uitzag als het exemplaar op het
waarschuwingsbord bij de ingang van dit terrein. Ik
drukte op de hand die op de jute stof was getekend
en opnieuw weerklonk dat geluid. Nu lichtte niet alleen de duim, maar ook een groot
deel van de spiraal op, die een handpalm voorstelde. Was dit misschien een van die
‘reisdoeken’ waar Jeff Zandi over gesproken had? Zoiets als een schakelboek, maar
dan anders? Gezien wat hier nu was gebeurd, was
het niet onlogisch te veronderstellen dat ik elders
nog meer van deze doeken zou vinden en dat,
zodra ik ze allemaal had gevonden en geactiveerd,
uiteindelijk de hele hand zou oplichten. En dan? Wat
zei Jeff ook alweer? Ik zou dan ‘de boom’ kunnen
betreden. Nou, dat zou vast niet zo’n exemplaar zijn
als waarin in ‘Riven’ en in ‘Het Boek van Atrus’ werd
gesproken… Dergelijke woudreuzen groeiden hier
op Aarde niet, en zéker niet in een Amerikaanse
woestijn. Maar vóór ik wat
dan ook zou betreden,
Ik probeer tevergeefs het
molentje aan te duwen.
zou ik eerst ook nog kennis moeten nemen van een
boodschap die een dame mij kennelijk had mede te delen.
Althans, Jeff Zandi had over een ‘zij’ gesproken, die dat
zou gaan doen.
Na deze mijmeringen liep ik richting het windmolentje,
eigenlijk een heel eenvoudig geval met een vijftal metalen
en niet al te grote wieken. Efficiënt zou het echter wel
werken, want het molentje bevond zich al op wat hoger
gelegen terrein waar het vaak en zo ook nu, zou waaien.
Rechts zat een horizontale hefboom waarmee ik het
43
Tot mijn verbazing zit er op de
metalen wand van de camper ook
zo’n doek geplakt!
Ditmaal licht ook een deel van de
handpalm op.